Na żadną premierę tego roku nie czekałam aż tak bardzo, jak na Angielską grę. Jako fanka futbolu – a już brytyjskiego w szczególności – niecierpliwie wypatrywałam zapowiadanej opowieści o początkach profesjonalnej piłki i ludziach, którzy… zmienili świat.
Nie zawiodłam się, bo to całkiem dobry serial. Ale w rzeczywistości niewiele tutaj „piłki w piłce”. Dla tych, którzy z góry skreślili ten tytuł w obawie, że będą musieli nieustannie oglądać spoconych typów latających za kawałkiem skóry, mam zatem bardzo dobra wiadomość – wystarczy kochać filmy kostiumowe i dziewiętnastowieczną Anglię, a ta futbolówka przewijająca się w tle nie będzie w ogóle przeszkadzać.
Dwa światy
Angielska gra to oparty na faktach miniserial, opowiadający historię spopularyzowania piłki nożnej wśród klas robotniczych, co przyczyniło się do przemiany dotychczasowej rozrywki dla elit w globalny fenomen łączący ludzi wszystkich klas i pokoleń na całym świecie.
Co ważne – motyw futbolowy jest tylko pretekstem do ukazania przemian społecznych w Wielkiej Brytanii końca XIX wieku. Doskonale oddano tutaj niełatwą sytuację kobiet oraz robotniczą biedę i prostotę, a wszystko w kontraście do wystawnego życia bogaczy. Jest to też opowieść o zaangażowaniu, pasji i miłości, o pozostawaniu wiernym sobie i przełamywaniu barier. Bardzo dobrze zrealizowana i niesamowicie wciągająca – choć oczywiście nie bez wad.
Feministki mają głos
Ponieważ – jak już wspomniałam – nie piłka wybija się w Angielskiej grze na pierwszy plan, zacznę od motywu, który wzbudza moje największe wątpliwości, mianowicie od wizerunku kobiet. Uwielbiam żeńskie postacie w tym serialu – są pewne siebie, silne, odważne i niezależne, potrafią rzucać ironiczne uwagi nadętym gogusiom przy stole, a jednocześnie z właściwą sobie wrażliwością przeżywają mniejsze i większe dramaty.
Problemem tych kobiecych wątków jest jednak to, że zaczyna człowieka uwierać przekonanie w stylu: „Niby dziewiętnasty wiek, a te babki jakby żywcem wyciągnięte z dwudziestego pierwszego”. Te ich feministyczne zapędy i ogromny wpływ na poczynania mężczyzn, okraszone potężną dawką nieprzystającej do czasów niezależności, okazują się maleńkim zgrzytem i ujmują nieco wiarygodności całej historii.
Jest dobrze!
Mimo że na tym obrazku pojawiają się pewne rysy, to Angielska gra okazuje się naprawdę udanym serialem. Poziom gry aktorskiej jest wysoki. Scenografia i kostiumy również zasługują na oklaski. Od razu widać, że za ten tytuł odpowiadają twórcy Downton Abbey i jestem przekonana, że fani tej kultowej już produkcji nie zawiodą się, kiedy na kilka godzin zasiądą przed odbiornikiem, by obejrzeć miniserial w doskonale znanym im klimacie.
Angielska gra to naprawdę ciekawe spojrzenie na przekrój brytyjskiego społeczeństwa końca dziewiętnastego wieku. Świetnie ukazano tutaj wyniosłość i lęki klasy dżentelmeńskiej, jak i bolączki dnia codziennego biednych robotników. Dla nich jedyną rozrywką po ciężkim tygodniu okazuje się piłka nożna. Piłka nożna, którą „lepiej urodzeni” chcieliby zagarnąć tylko dla siebie.
I o tym właśnie jest ten serial – o różnicy klas, o zderzeniu dwóch światów, o kontrastach międzyludzkich, wreszcie o pasji przełamującej lody. Ale nie w banalny sposób – „Ja kocham piłkę, ty kochasz piłkę, dajmy sobie buzi i będzie wspaniale” – bo pomiędzy przedstawicielami obu środowisk toczy się naprawdę zażarta walka o prawo do gry w futbol. I chociaż czasem pojawiają się ciosy poniżej pasa, kości trzeszczą, a krew się leje, to ostatecznie zamiłowanie do sportowej rywalizacji i pozytywnych emocji, jakie wyzwala piłka, wygrywają.
Czy fani będą zadowoleni?
W momencie, w którym wszystkim kibicom doskwiera brak rozgrywek piłkarskich, pojawienie się na Netflixie tego tytułu musiało wywołać poruszenie. Wielu jest zadowolonych, bo zawsze to jakiś kontakt ze sportem, inni czują ukłucie żalu z powodu położenia nacisku na inne kwestie, a nie sam futbol.
Ja jednak znajduję się w gronie tych zadowolonych. Bawiłam się świetnie, dałam się porwać tej historii i nawet uroniłam trochę łez. Doskonale wiem, że twórcy podkoloryzowali nieco fakty i czuję pewien niedosyt związany z tak nielicznymi akcentami piłkarskimi w rzekomo sportowym serialu, ale nie zmienia to faktu, że mamy do czynienia z naprawdę świetnie zrealizowaną, zapadającą w pamięć produkcją, która zadowoli wielu. I szczerze będę ją polecać – zarówno fanom piłki, jak i jej przeciwnikom.
