Czasami zastanawiam się, czy nie urodziłem się z zapasową duszą, której używam w dni, kiedy moja własna jest w naprawie.
„Ucząc psa czytać” to kolejny dowód na to, że Jonathan Carroll jest niekwestionowanym mistrzem krótkiej formy. W tym zbiorze opowiadań autor po raz kolejny zaprasza nas do swojego gabinetu osobliwości, gdzie codzienne życie ociera się o absurd, a prozaiczne sytuacje stają się punktem wyjścia do głębokich filozoficznych pytań. Znajdziemy tu historię o człowieku, który dosłownie kupuje sobie nową, lepszą osobowość, o celebrytce, która odkrywa, że jej największa fanka nie jest tym, kim się wydaje, oraz o mężczyźnie, który próbuje nauczyć swojego psa czytać, co prowadzi do zupełnie nieoczekiwanych konsekwencji. To zbiór, który bawi, wzrusza i zmusza do spojrzenia na nasz świat z zupełnie innej perspektywy.
Metryczka Książki
- Tytuł oryginału: Teaching the Dog to Read
- Autor/Autorka: Jonathan Carroll
- Tłumaczenie: Wojciech Szypuła
- Wydawnictwo: Dom Wydawniczy Rebis
- Rok wydania: 2017
- Liczba stron: 304
- Gatunek/Kategoria: Opowiadania, Realizm magiczny, Satyra
- Seria/Cykl: Zbiór opowiadań
Zarys Fabuły (Bez Spoilerów!)
Ten zbiór to mozaika ludzkich losów w krzywym zwierciadle carrollowej wyobraźni. Każde opowiadanie to odrębny mikrokosmos. W jednym z nich, „Ucząc psa czytać”, główny bohater postanawia podjąć się niemożliwego zadania, co staje się metaforą jego własnych życiowych zmagań. W innym, „Die, Die, My Darling”, autor z czarnym humorem opisuje spotkanie z nadgorliwą fanką, które przybiera niebezpieczny obrót. Z kolei w „Home on the Rain” śledzimy losy kobiety, która po rozstaniu z partnerem odkrywa, że jej mieszkanie ma własne, magiczne życie. Te i inne historie łączy jedno: bohaterowie to zwykli ludzie, w których uporządkowane życie wkracza element chaosu, magii lub absurdu, zmuszając ich do przewartościowania wszystkiego, w co wierzyli.
Głębsza Analiza
Codzienność w krzywym zwierciadle
Siłą tego zbioru jest niezwykła umiejętność autora do wyciągania tego, co dziwne i magiczne, z najbardziej prozaicznych sytuacji. Carroll przygląda się współczesnemu światu – kulturze celebrytów, pogoni za samodoskonaleniem, skomplikowanym relacjom międzyludzkim – i za pomocą surrealistycznego skalpela odkrywa jego absurdy. Jego historie to satyryczne komentarze do naszej rzeczywistości, które są jednocześnie przezabawne i boleśnie trafne.
Humor, melancholia i mądrość
Niewielu autorów potrafi tak płynnie przechodzić od czarnego humoru do autentycznego wzruszenia. Opowiadania Carrolla w jednej chwili wywołują śmiech, by za moment skłonić do głębokiej, melancholijnej refleksji nad przemijaniem, miłością czy samotnością. Za fasadą absurdu i dziwacznych pomysłów kryje się ogromna empatia dla bohaterów i mądrość życiowa, która trafia prosto w serce.
Siła krótkiej formy
Ten zbiór po raz kolejny udowadnia, że Jonathan Carroll czuje się w opowiadaniach jak ryba w wodzie. Jego styl – precyzyjny, lapidarny, ale pełen poetyckich obrazów – idealnie pasuje do krótkiej formy. Nie potrzebuje setek stron, by zbudować wiarygodny świat i sprawić, że zaczynamy przejmować się losem jego postaci. Każde opowiadanie to małe arcydzieło, zamknięta i kompletna historia, która zostawia po sobie wyraźny ślad.
Moje Wrażenia i Osobiste Refleksje
„Ucząc psa czytać” to zbiór, który poprawił mi humor, ale też skłonił do wielu przemyśleń. To literatura inteligentna w najlepszym tego słowa znaczeniu – wymagająca, ale dająca w zamian ogromną satysfakcję. Najbardziej urzekła mnie w nim umiejętność autora do znajdowania magii w szarej codzienności i pokazywania, że życie każdego z nas jest potencjalnym materiałem na najbardziej niezwykłą opowieść. To książka-przyjaciel, do której na pewno będę wracać.
Dla Kogo Jest Ta Książka?
To doskonała propozycja zarówno dla wiernych fanów Carrolla, jak i dla osób, które dopiero chciałyby poznać jego twórczość. Jeśli cenisz inteligentny humor, absurd w stylu Etgara Kereta i surrealistyczną wyobraźnię Neila Gaimana, ten zbiór jest dla Ciebie. To idealna lektura dla tych, którzy lubią być zaskakiwani i cenią sobie autorów z absolutnie unikalnym głosem.
Omijaj, jeśli szukasz wyłącznie realistycznych historii lub długich, epickich powieści.
Podsumowanie i Ocena
„Ucząc psa czytać” to kolejny znakomity zbiór opowiadań, który potwierdza klasę Jonathana Carrolla. To literatura mądra, zabawna i pełna magii, która udowadnia, że najciekawsze historie kryją się tuż za rogiem, w naszej własnej, pozornie normalnej rzeczywistości. Gorąco polecam.
Ocena: 9/10
FAQ – Najczęściej Zadawane Pytania
Czy „Ucząc psa czytać” to powieść? Nie, to zbiór niezależnych od siebie opowiadań.
Czy muszę znać inne książki Carrolla, żeby sięgnąć po ten zbiór? Absolutnie nie. To świetny punkt startowy do zapoznania się ze stylem i tematyką tego autora.
Jak ten zbiór wypada w porównaniu z „Kolacją dla wrony”? Oba zbiory prezentują równie wysoki poziom. „Ucząc psa czytać” wydaje się być może nieco bardziej skupiony na satyrycznym komentowaniu współczesnego świata, ale fani jednego z pewnością pokochają i drugi.
Jaka jest najdziwniejsza myśl, jaka ostatnio przyszła Wam do głowy? Podzielcie się w komentarzach!