Metryczka filmu (Informacje wstępne)
- Tytuł polski: Flash
- Tytuł oryginalny: The Flash
- Rok produkcji/premiery: 2023 (premiera światowa: 12 czerwca 2023; premiera w Polsce: 16 czerwca 2023)
- Kraj(e) produkcji: USA
- Gatunek: Akcja, Sci-Fi, Superbohaterski, Przygodowy
- Czas trwania: 144 minuty
- Reżyseria: Andy Muschietti
- Scenariusz: Christina Hodson (scenariusz); John Francis Daley, Jonathan Goldstein, Joby Harold (story by)
- Na podstawie: Postaci z DC Comics.
- Główna obsada:
- Ezra Miller (jako Barry Allen / Flash oraz alternatywny Barry Allen)
- Sasha Calle (jako Kara Zor-El / Supergirl)
- Michael Shannon (jako Generał Zod)
- Ron Livingston (jako Henry Allen)
- Maribel Verdú (jako Nora Allen)
- Kiersey Clemons (jako Iris West)
- Antje Traue (jako Faora-Ul)
- Michael Keaton (jako Bruce Wayne / Batman)
- Ben Affleck (jako Bruce Wayne / Batman)
- Muzyka: Benjamin Wallfisch
- Zdjęcia: Henry Braham
- Produkcja: Warner Bros. Pictures, DC Studios, Double Dream, The Disco Factory
- Dystrybucja w Polsce: Warner Bros. Entertainment Polska
Wstęp – pierwsze wrażenia i ogólny zarys
„Flash” to film, który od samego początku budził skrajne emocje – od wielkich nadziei związanych z konceptem multiwersum i powrotem Michaela Keatona jako Batmana, po obawy dotyczące kontrowersji wokół gwiazdy produkcji, Ezry Millera, oraz nieustannych perturbacji w uniwersum DC. Ostateczny produkt w reżyserii Andy’ego Muschiettiego („To”) jest ambitną próbą połączenia osobistego dramatu Barry’ego Allena z widowiskową akcją i nostalgicznymi mrugnięciami oka do fanów. Film ma swoje momenty – potrafi być zabawny, a nawet wzruszający – jednak cierpi na nierówne tempo, problemy z efektami specjalnymi i fabularny chaos, który mimo wszystko nie do końca wykorzystuje potencjał drzemiący w idei podróży w czasie i alternatywnych rzeczywistości.
Opis fabuły (bez kluczowych spoilerów)
Barry Allen (Ezra Miller), znany również jako superszybki Flash, zmaga się z traumą z przeszłości – tragiczną śmiercią matki, Nory (Maribel Verdú), i niesłusznym skazaniem ojca, Henry’ego (Ron Livingston), za jej morderstwo. Odkrywając, że potrafi biec tak szybko, iż może cofać się w czasie, Barry postanawia zmienić bieg historii i ocalić matkę. Jego interwencja prowadzi jednak do nieprzewidzianych konsekwencji. Trafia do alternatywnej rzeczywistości, w której jego matka żyje, ale świat jest zupełnie inny: nie ma w nim metaludzi, a on sam nigdy nie zyskał mocy. Co gorsza, na Ziemię przybywa Generał Zod (Michael Shannon) ze swoimi kryptońskimi siłami, a w tej linii czasowej nie ma Supermana, który mógłby go powstrzymać. Aby naprawić swój błąd i ocalić nowy świat, Barry musi odnaleźć Batmana z tej rzeczywistości – starszego, zgorzkniałego Bruce’a Wayne’a (Michael Keaton) – oraz uwolnić uwięzioną Kryptoniankę, Karę Zor-El / Supergirl (Sasha Calle). W tej misji pomaga mu jego młodsze, bardziej niefrasobliwe alter ego z tej linii czasowej. Rozpoczyna się desperacka walka o przywrócenie porządku w multiwersum, która zmusi Barry’ego do konfrontacji z konsekwencjami swoich czynów.
Analiza elementów filmowych
Reżyseria i scenariusz
Andy Muschietti stara się nadać filmowi epicki rozmach, jednocześnie próbując zachować emocjonalny rdzeń historii Barry’ego. Reżyser sprawnie radzi sobie z niektórymi sekwencjami akcji i potrafi wykrzesać humor z interakcji między dwoma wersjami Barry’ego. Jednak całościowo film wydaje się nierówny. Tempo momentami siada, a natłok wątków i postaci sprawia, że trudno skupić się na głównej osi fabularnej. Scenariusz Christiny Hodson, oparty na pomyśle kilku innych twórców, czerpie inspirację z komiksowego „Flashpoint”, ale nie zawsze udolnie przekłada jego złożoność na język kina. Choć motywacja Barry’ego jest zrozumiała, a jego dylematy moralne interesujące, fabuła często gubi się w multiwersalnym chaosie i fanserwisie. Niektóre rozwiązania fabularne wydają się pospieszne lub nielogiczne, a dialogi bywają sztampowe. Mimo to, scenariusz ma swoje mocne strony, zwłaszcza w eksploracji traumy i pragnienia odkupienia.
Aktorstwo
Ezra Miller w podwójnej roli Barry’ego Allena / Flasha jest jednym z jaśniejszych punktów filmu. Aktor dobrze radzi sobie z rozróżnieniem dwóch wersji postaci – bardziej dojrzałego, obarczonego traumą „głównego” Barry’ego i jego młodszego, komicznego odpowiednika. Miller ma charyzmę i potrafi być zarówno zabawny, jak i poruszający. Michael Keaton jako starszy Bruce Wayne / Batman to prawdziwa gratka dla fanów. Jego powrót do roli po ponad 30 latach jest nostalgiczny i satysfakcjonujący. Keaton wnosi do postaci zmęczenie, ale i dawną charyzmę. Sasha Calle jako Supergirl jest silna i charyzmatyczna, choć jej postać nie dostaje wystarczająco dużo czasu ekranowego, by w pełni zabłysnąć. Michael Shannon powtarza rolę Generała Zoda, ale jego motywacje są tu mniej klarowne. Ron Livingston i Maribel Verdú jako rodzice Barry’ego tworzą emocjonalne tło dla jego działań.
Aspekty techniczne i wizualne
Efekty specjalne są największą bolączką filmu. W wielu momentach, zwłaszcza w scenach podróży w czasie (tzw. Chronobowl) oraz niektórych sekwencjach akcji z udziałem Flasha i innych postaci CGI, jakość efektów jest rozczarowująco niska, przypominając bardziej przerywniki z gier wideo niż wysokobudżetowy film kinowy. To niestety mocno obniża odbiór wizualny produkcji. Zdjęcia Henry’ego Brahama są dynamiczne w scenach akcji, ale nie wyróżniają się niczym szczególnym. Montaż stara się utrzymać szybkie tempo, ale natłok wydarzeń i skoków między rzeczywistościami może prowadzić do dezorientacji.
Muzyka i dźwięk
Ścieżka dźwiękowa Benjamina Wallfischa jest typowa dla kina superbohaterskiego – epicka i dynamiczna. Pojawiają się w niej również nawiązania do ikonicznych motywów muzycznych z poprzednich filmów DC, zwłaszcza tematu Batmana Danny’ego Elfmana, co jest miłym ukłonem w stronę fanów. Dźwięk jest odpowiednio potężny w scenach akcji.
Głębsze spojrzenie – tematyka, przesłanie, interpretacje
Centralnym tematem filmu jest radzenie sobie z traumą i stratą. Pragnienie Barry’ego, by cofnąć śmierć matki, jest motorem napędowym fabuły, ale prowadzi do refleksji nad akceptacją przeszłości i nieuchronnością pewnych wydarzeń. Film pokazuje, że nawet najlepsze intencje mogą prowadzić do katastrofalnych skutków, jeśli próbujemy manipulować czasem. Wątek konsekwencji własnych czynów jest mocno podkreślony. Barry musi zmierzyć się z chaosem, który wywołał, i zrozumieć, że nie można bezkarnie zmieniać przeszłości. To lekcja o odpowiedzialności za swoje wybory. Multiwersum i tożsamość to kolejne istotne aspekty. Spotkanie z alternatywnymi wersjami samego siebie i innych bohaterów stawia pytania o to, co definiuje nas jako jednostki i jak różne ścieżki życiowe mogą kształtować nasz charakter. Film porusza również kwestię bohaterstwa i poświęcenia. Postacie muszą podejmować trudne decyzje i ryzykować wszystko, by ocalić innych, nawet jeśli oznacza to osobistą stratę. Przesłanie filmu zdaje się sugerować, że prawdziwe bohaterstwo polega nie na zmianie przeszłości, ale na akceptacji jej i budowaniu lepszej przyszłości mimo wszystko.
Mocne strony filmu
- Solidna, podwójna rola Ezry Millera.
- Satysfakcjonujący powrót Michaela Keatona jako Batmana.
- Charyzmatyczny występ Sashy Calle jako Supergirl.
- Kilka udanych scen humorystycznych i emocjonalnych.
- Ambitna próba eksploracji multiwersum w ramach DC.
- Nostalgiczne nawiązania do poprzednich adaptacji komiksów DC.
Słabsze strony / potencjalne rozczarowania
- Bardzo nierówne i często rozczarowujące efekty specjalne (CGI).
- Chaotyczna i miejscami nielogiczna fabuła.
- Niewykorzystany potencjał niektórych postaci i wątków.
- Problemy z tempem i strukturą narracyjną.
- Fanserwis momentami przytłacza właściwą historię.
- Kontrowersje wokół Ezry Millera mogły wpłynąć na odbiór filmu przez część widowni.
Dla kogo ten film? (Grupa docelowa)
„Flash” to propozycja przede wszystkim dla zagorzałych fanów uniwersum DC, którzy są zaznajomieni z komiksami i poprzednimi filmami, zwłaszcza tymi z Batmanem Tima Burtona. Widzowie ceniący koncept multiwersum i nostalgiczne powroty znajdą tu coś dla siebie. Jeśli ktoś jest w stanie przymknąć oko na problemy z CGI i chaotyczną fabułę w zamian za widowiskową akcję i kilka emocjonalnych momentów, może dać temu filmowi szansę. Jednak dla przypadkowego widza, nieznającego kontekstu, film może okazać się zbyt zagmatwany i męczący.
Podsumowanie i ocena końcowa
„Flash” to film pełen sprzeczności. Z jednej strony oferuje kilka naprawdę udanych momentów, angażujące kreacje aktorskie (zwłaszcza Miller i Keaton) i ambitną historię o stracie i odkupieniu. Z drugiej strony, razi niedopracowanymi efektami specjalnymi, chaotyczną fabułą i niewykorzystanym potencjałem. To produkcja, która miała być wielkim wydarzeniem w uniwersum DC, a okazała się raczej nierównym eksperymentem, który bardziej dzieli niż łączy. Mimo wszystko, dla fanów Flasha i Batmana Keatona może to być seans warty uwagi, choć z pewnością nie jest to film, który zrewolucjonizuje kino superbohaterskie.
Ocena: 5.5/10 – Ambitny, ale rozczarowujący chaos.
FAQ (Najczęściej Zadawane Pytania)
- Czy film „Flash” jest oparty na konkretnym komiksie? Tak, film luźno czerpie inspirację z fabuły głośnego komiksu „Flashpoint” z 2011 roku, w którym Barry Allen cofa się w czasie, by uratować matkę, co prowadzi do drastycznych zmian w linii czasowej uniwersum DC.
- Czy muszę znać inne filmy DC, żeby zrozumieć „Flasha”? Znajomość poprzednich filmów z uniwersum DC (zwłaszcza „Człowieka ze stali”, „Batman v Superman”, „Ligę Sprawiedliwości” oraz filmów o Batmanie Tima Burtona) z pewnością pomoże w pełnym zrozumieniu kontekstu, nawiązań i postaci. Jednak film stara się również wprowadzić kluczowe informacje dla nowych widzów.
- Dlaczego efekty specjalne w filmie są tak krytykowane? Wiele scen, szczególnie te ukazujące superprędkość Flasha, podróże w czasie oraz niektóre postacie generowane komputerowo (np. niemowlęta w scenie otwierającej), charakteryzuje się nienaturalnym wyglądem i brakiem dopracowania, co było szeroko komentowane przez krytyków i widzów.
- Czy „Flash” resetuje uniwersum filmowe DC? Film, poprzez eksplorację multiwersum i zmiany w liniach czasowych, miał potencjalnie pełnić rolę „miękkiego resetu” dla filmowego uniwersum DC, otwierając drogę dla nowej wizji Jamesa Gunna i Petera Safrana. Jednak jego ostateczny wpływ na kształt nowego DCU jest przedmiotem dyskusji.