Metryczka filmu (Informacje wstępne)
- Tytuł polski: 6 Underground
- Tytuł oryginalny: 6 Underground
- Rok produkcji/premiery: 2019 (premiera światowa na platformie Netflix: 13 grudnia 2019)
- Kraj(e) produkcji: USA
- Gatunek: Akcja, Thriller
- Czas trwania: 128 minut
- Reżyseria: Michael Bay
- Scenariusz: Paul Wernick, Rhett Reese
- Na podstawie: Scenariusz oryginalny
- Główna obsada:
- Ryan Reynolds (jako „Jeden” / One)
- Mélanie Laurent (jako „Dwa” / Camille)
- Manuel Garcia-Rulfo (jako „Trzy” / Javier)
- Ben Hardy (jako „Cztery” / Billy)
- Adria Arjona (jako „Pięć” / Amelia)
- Dave Franco (jako „Sześć” / Six)
- Corey Hawkins (jako „Siedem” / Blaine)
- Lior Raz (jako Rovach Alimov)
- Payman Maadi (jako Murat Alimov)
- Muzyka: Lorne Balfe
- Zdjęcia: Bojan Bazelli
- Produkcja: Netflix, Skydance Media, Bay Films
- Produkcja: Netflix
- Dystrybucja w Polsce: Netflix
Wstęp – pierwsze wrażenia i ogólny zarys
„6 Underground” to esencja stylu Michaela Baya, przeniesiona na platformę streamingową z gigantycznym budżetem i brakiem jakichkolwiek hamulców. Reżyser, znany z zamiłowania do eksplozji, szybkich samochodów i chaotycznego montażu, serwuje widzom ponad dwugodzinną, ogłuszającą jazdę bez trzymanki. Opowieść o grupie miliarderów-duchów, którzy pozorują własną śmierć, by walczyć ze złem na świecie, to pretekst do serii niezwykle widowiskowych, ale i absurdalnych scen akcji. Z Ryanem Reynoldsem w roli głównej, film jest głośny, efekciarski i całkowicie pozbawiony logiki, stanowiąc idealny przykład kina „guilty pleasure”.
Opis fabuły (bez kluczowych spoilerów)
Tajemniczy miliarder i geniusz technologiczny, znany tylko jako „Jeden” (Ryan Reynolds), po tym jak był świadkiem brutalności reżimu w fikcyjnym kraju Turgistan, postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. Pozoruje własną śmierć i rekrutuje pięć innych osób z różnych części świata, które również oficjalnie „umarły” dla świata, by stworzyć elitarny oddział do walki ze złem, którego nie mogą dosięgnąć rządy i organizacje międzynarodowe. Zespół, w którym każdy członek posługuje się jedynie numerem, by zachować anonimowość, składa się ze szpiega („Dwa”), płatnego zabójcy („Trzy”), parkourowca („Cztery”), lekarki („Pięć”) i kierowcy („Sześć”). Ich pierwszą misją jest obalenie bezwzględnego dyktatora Turgistanu, Rovacha Alimova (Lior Raz), i zastąpienie go jego prodemokratycznym bratem, Muratem (Payman Maadi). Aby tego dokonać, grupa musi przeprowadzić serię zuchwałych akcji na całym świecie, od Florencji po Hongkong, siejąc po drodze chaos i zniszczenie.
Analiza elementów filmowych
Reżyseria i scenariusz
Michael Bay jest tu w stu procentach sobą. Jego reżyseria, określana mianem „Bayhem” (połączenie nazwiska reżysera i słowa „mayhem” – chaos), jest ogłuszająca, chaotyczna i przeładowana. Film składa się z serii teledyskowo zmontowanych scen akcji – pościgów samochodowych, strzelanin, eksplozji – które często zdają się nie mieć końca. Bay stawia na wizualny spektakl i adrenalinę, całkowicie ignorując subtelność, logikę czy rozwój postaci. Scenariusz autorstwa Paula Wernicka i Rhetta Reese’a (duetu odpowiedzialnego za „Deadpoola”) jest niezwykle prosty i pretekstowy. Fabuła jest tu jedynie luźnym szkieletem, na którym zawieszono kolejne sceny akcji. Postacie są jednowymiarowe i zdefiniowane przez jedną cechę lub umiejętność. Dialogi, zwłaszcza te wygłaszane przez Ryana Reynoldsa, są pełne sarkastycznego humoru, ale często giną w ogólnym chaosie. Logika wydarzeń i motywacje bohaterów są traktowane po macoszemu.
Aktorstwo
Ryan Reynolds jako „Jeden” gra w zasadzie wariację na temat Deadpoola – jest sarkastyczny, dowcipny i świadomy absurdów sytuacji. Jego charyzma jest jednym z niewielu elementów, które utrzymują uwagę widza. Mélanie Laurent, Manuel Garcia-Rulfo, Ben Hardy, Adria Arjona i Corey Hawkins jako pozostali członkowie zespołu starają się jak mogą, by nadać swoim postaciom jakikolwiek rys, ale ich role są ograniczone przez scenariusz. Dave Franco ma krótki, ale zapadający w pamięć występ. Lior Raz jako dyktator Alimov jest typowym, jednowymiarowym czarnym charakterem.
Aspekty techniczne i wizualne
Efekty specjalne i sceny kaskaderskie są głównym i w zasadzie jedynym atutem filmu. Sceny akcji, zwłaszcza otwierający film, kilkunastominutowy pościg samochodowy po Florencji, są zrealizowane z ogromnym rozmachem i techniczną perfekcją. Eksplozje, kraksy i strzelaniny są niezwykle widowiskowe. Zdjęcia Bojana Bazelliego są dynamiczne i pełne charakterystycznych dla Baya ujęć (slow-motion, ujęcia z dołu, obroty kamery). Montaż jest niezwykle szybki i chaotyczny, co dla jednych będzie zaletą (dynamika), a dla innych wadą (trudność w śledzeniu akcji).
Muzyka i dźwięk
Ścieżka dźwiękowa Lorne’a Balfe’a jest głośna, epicka i pełna elektronicznych brzmień, typowa dla kina akcji. Film jest wypełniony popularnymi piosenkami. Dźwięk w filmie to przede wszystkim nieustanny huk eksplozji, pisk opon i świst kul.
Głębsze spojrzenie – tematyka, przesłanie, interpretacje
„6 Underground” to film, który nie aspiruje do poruszania głębszych tematów. Jest to czysta, bezpretensjonalna rozrywka akcji. Można się tu doszukać motywu walki ze złem poza systemem, gdzie grupa zdesperowanych idealistów bierze sprawy w swoje ręce, by ukarać tych, którzy są bezkarni. Film bada temat anonimowości i drugiej szansy. Bohaterowie, pozorując własną śmierć, zyskują wolność od przeszłości i mogą zacząć od nowa, poświęcając się wyższemu celowi. Wątek tworzenia „rodziny z wyboru” jest również obecny, choć potraktowany bardzo powierzchownie. Jednak wszystkie te potencjalnie interesujące tematy giną w natłoku nieustannej akcji i eksplozji. Głównym przesłaniem filmu wydaje się być to, że Michael Bay uwielbia niszczyć drogie samochody w malowniczych lokacjach.
Mocne strony filmu
- Spektakularne, widowiskowe i technicznie imponujące sceny akcji.
- Charyzmatyczny i zabawny Ryan Reynolds.
- Czysta, bezpretensjonalna i odmóżdżająca rozrywka.
- Atrakcyjne lokacje na całym świecie.
- Wysoki budżet widoczny w każdym kadrze.
Słabsze strony / potencjalne rozczarowania
- Niezwykle chaotyczna i pretekstowa fabuła.
- Jednowymiarowe, papierowe postacie.
- Brak jakiejkolwiek logiki i psychologicznej głębi.
- Ogłuszający i męczący styl reżyserski Michaela Baya.
- Film jest często pusty, bezduszny i oparty wyłącznie na wizualnych fajerwerkach.
- Nadmierna długość (ponad 2 godziny).
Dla kogo ten film? (Grupa docelowa)
„6 Underground” to propozycja wyłącznie dla najwierniejszych fanów twórczości Michaela Baya i widzów, którzy cenią w kinie akcji przede wszystkim rozmach, eksplozje i nieustanny chaos. Jeśli ktoś szuka odmóżdżającej rozrywki, która nie wymaga myślenia i ma za zadanie jedynie dostarczyć wizualnych bodźców, może znaleźć w tym filmie pewną przyjemność. Jednak osoby oczekujące spójnej fabuły, interesujących postaci czy jakiejkolwiek subtelności, powinny omijać tę produkcję szerokim łukiem.
Podsumowanie i ocena końcowa
„6 Underground” to Michael Bay w pigułce – głośny, chaotyczny, absurdalny i wizualnie przeładowany. Film jest technicznym popisem i festiwalem eksplozji, ale brakuje mu serca, duszy i przede wszystkim – dobrego scenariusza. To produkt stworzony dla platformy streamingowej, który ma przyciągnąć widza znanymi nazwiskami i obietnicą wielkiego widowiska, ale który szybko ulatuje z pamięci, pozostawiając jedynie szum w uszach. Można obejrzeć jako „guilty pleasure”, ale trudno uznać to za dobre kino. Ocena: 4/10 – Głośny, pusty i męczący chaos w stylu Baya.
FAQ (Najczęściej Zadawane Pytania)
- Dlaczego film jest zatytułowany „6 Underground”? Tytuł nawiązuje do szóstki głównych bohaterów, którzy „zeszli do podziemia”, pozorując własną śmierć, by móc działać poza systemem.
- Czy film był drogi w produkcji? Tak, „6 Underground” był jednym z najdroższych filmów wyprodukowanych przez Netflix w tamtym czasie, z budżetem szacowanym na około 150 milionów dolarów.
- Gdzie kręcono film? Film kręcono w wielu malowniczych lokacjach na całym świecie, m.in. we Włoszech (Florencja, Rzym, Siena), Zjednoczonych Emiratach Arabskich (Abu Zabi) i w Stanach Zjednoczonych.
- Czy planowane są sequele filmu? Początkowo planowano stworzenie nowej franczyzy, jednak ze względu na mieszane przyjęcie i wysokie koszty, Netflix ostatecznie zrezygnował z produkcji sequeli.