Uczciwy człowiek (2018)

utworzone przez | cze 8, 2025 | Filmy, Dramaty filmowe, Filmy komediowe, Filmy romantyczne | 0 komentarzy

Metryczka filmu (Informacje wstępne)

  • Tytuł polski: Uczciwy człowiek
  • Tytuł oryginalny: L’homme fidèle (ang. A Faithful Man)
  • Rok produkcji/premiery: 2018 (premiera światowa: 9 września 2018; premiera w Polsce: 5 lipca 2019)
  • Kraj(e) produkcji: Francja
  • Gatunek: Komedia romantyczna, Dramat
  • Czas trwania: 75 minut
  • Reżyseria: Louis Garrel
  • Scenariusz: Jean-Claude Carrière, Louis Garrel
  • Na podstawie: Scenariusz oryginalny
  • Główna obsada:
    • Louis Garrel (jako Abel)
    • Laetitia Casta (jako Marianne)
    • Lily-Rose Depp (jako Ève)
    • Joseph Engel (jako Joseph)
  • Muzyka: Philippe Sarde
  • Zdjęcia: Irina Lubtchansky
  • Produkcja: Why Not Productions
  • Dystrybucja w Polsce: M2 Films

Wstęp – pierwsze wrażenia i ogólny zarys

„Uczciwy człowiek” w reżyserii Louisa Garrela to lekka, przewrotna i niezwykle francuska komedia romantyczna, która z wdziękiem i autoironią nawiązuje do tradycji Nowej Fali. Opowieść o miłosnym trójkącie, w którym główny bohater lawiruje między dwiema kobietami, jest pełna błyskotliwych dialogów, zaskakujących zwrotów akcji i subtelnego humoru. Garrel, który jest jednocześnie reżyserem, współscenarzystą i odtwórcą głównej roli, tworzy dzieło kameralne, zwięzłe i pełne uroku, które w zabawny sposób bada zmienność uczuć, naturę pożądania i absurdy miłosnych relacji.

Opis fabuły (bez kluczowych spoilerów)

Abel (Louis Garrel), młody dziennikarz, dowiaduje się od swojej dziewczyny, Marianne (Laetitia Casta), z którą jest od trzech lat, że ta jest w ciąży z jego najlepszym przyjacielem, Paulem, i zamierza go poślubić. Zaskoczony, ale i pasywny Abel akceptuje sytuację i znika z jej życia. Prawie dekadę później, po nagłej śmierci Paula, Abel i Marianne spotykają się ponownie na pogrzebie. Dawne uczucie odżywa i para postanawia dać sobie drugą szansę, wprowadzając się do tego samego mieszkania. Jednak ich odnowiony związek komplikuje obecność dwóch osób: Josepha (Joseph Engel), małego i niezwykle inteligentnego syna Marianne i Paula, który jest przekonany, że Abel zamordował jego ojca, by odzyskać matkę, oraz Ève (Lily-Rose Depp), młodszej siostry Paula, która od dziecka podkochiwała się w Abelu i teraz postanawia go zdobyć za wszelką cenę. Abel zostaje wciągnięty w sieć emocjonalnych gier, manipulacji i nieoczekiwanych propozycji, próbując odnaleźć się w nowej, skomplikowanej sytuacji.

Analiza elementów filmowych

Reżyseria i scenariusz

Louis Garrel w swoim drugim filmie reżyserskim świadomie nawiązuje do stylu francuskiej Nowej Fali, zwłaszcza do filmów swojego ojca, Philippe’a Garrela, oraz François Truffauta. Jego reżyseria jest lekka, dynamiczna i oparta na dialogach. Wykorzystanie narracji z offu, prowadzonej kolejno przez trzy główne postacie (Abela, Marianne i Ève), pozwala na ukazanie tej samej historii z różnych, często sprzecznych, perspektyw, co jest jednym z najciekawszych zabiegów w filmie. Scenariusz, napisany wspólnie z legendarnym Jean-Claude’em Carrière’em, jest błyskotliwy, zabawny i pełen literackich aluzji. Dialogi są inteligentne i naturalne, a fabuła, mimo że opowiada o skomplikowanych emocjach, ma w sobie lekkość i wdzięk. Historia jest zwięzła i pozbawiona zbędnych scen, a jej siła tkwi w psychologicznych niuansach i przewrotnym humorze.

Aktorstwo

Louis Garrel jako Abel tworzy postać uroczego, ale nieco pasywnego i zagubionego mężczyzny, który daje się ponieść biegowi wydarzeń. Jego kreacja jest pełna autoironii i naturalnego wdzięku. Laetitia Casta jako Marianne jest enigmatyczna, pewna siebie i pragmatyczna. Jej postać jest pełna tajemnic i niejednoznaczności. Lily-Rose Depp w roli Ève jest przekonująca jako młoda, owładnięta obsesją kobieta, która nie cofnie się przed niczym, by zdobyć obiekt swoich uczuć. Jednak prawdziwym odkryciem filmu jest młody Joseph Engel jako syn Marianne, Joseph. Jego postać jest niezwykle dojrzała, inteligentna i często bardziej świadoma sytuacji niż dorośli, co jest źródłem wielu komicznych i niepokojących momentów.

Aspekty techniczne i wizualne

Zdjęcia Iriny Lubtchansky, kręcone na taśmie 35mm, mają nostalgiczny i nieco ziarnisty charakter, co dodatkowo podkreśla nawiązania do kina Nowej Fali. Pięknie oddają atmosferę Paryża. Montaż jest dynamiczny, co nadaje filmowi odpowiednie, szybkie tempo. Scenografia i kostiumy są stylowe i dobrze oddają klimat paryskiej bohemy.

Muzyka i dźwięk

Elegancka muzyka Philippe’a Sarde’a doskonale komponuje się z nastrojem filmu, dodając mu lekkości i romantycznego klimatu.

Głębsze spojrzenie – tematyka, przesłanie, interpretacje

„Uczciwy człowiek” to przede wszystkim lekka i ironiczna opowieść o zmienności i nieprzewidywalności miłości i pożądania. Film bada skomplikowane relacje w miłosnym trójkącie (a nawet czworokącie), pokazując, jak płynne potrafią być ludzkie uczucia i motywacje. Porusza temat perspektywy i subiektywności prawdy w związku. Dzięki zmianie narratorów, widzimy, jak te same wydarzenia mogą być zupełnie inaczej interpretowane przez każdą z postaci. Wątek śmierci i żałoby jest również obecny, ale potraktowany z charakterystycznym dla filmu, lekkim i nieco absurdalnym dystansem. Film można interpretować jako zabawę z konwencjami komedii romantycznej i kina francuskiej Nowej Fali. Garrel świadomie bawi się kliszami, tworząc dzieło inteligentne i samoświadome. Przesłanie filmu jest niejednoznaczne i ironiczne: miłość jest grą pełną manipulacji i nieoczekiwanych zwrotów akcji, a bycie „uczciwym” lub „wiernym” może oznaczać zupełnie co innego dla każdej ze stron.

Mocne strony filmu

  • Błyskotliwy, inteligentny i zabawny scenariusz.
  • Lekka i stylowa reżyseria Louisa Garrela, nawiązująca do Nowej Fali.
  • Znakomite kreacje aktorskie całej obsady, zwłaszcza Louisa Garrela i młodego Josepha Engela.
  • Oryginalna struktura narracyjna oparta na zmieniających się perspektywach.
  • Zwięzłość i dynamiczne tempo (film trwa tylko 75 minut).
  • Uroczy, typowo francuski klimat.

Słabsze strony / potencjalne rozczarowania

  • Postacie mogą wydawać się nieco egoistyczne lub trudne do polubienia.
  • Emocjonalny dystans i ironia mogą nie przypaść do gustu widzom szukającym tradycyjnego, wzruszającego romansu.
  • Fabuła jest dość nierealistyczna i opiera się na niecodziennych zbiegach okoliczności.
  • Film może być dla niektórych zbyt „francuski” w swoim stylu i podejściu do relacji.

Dla kogo ten film? (Grupa docelowa)

„Uczciwy człowiek” to propozycja dla miłośników francuskiego kina, zwłaszcza komedii romantycznych z nutą ironii i intelektualnego zacięcia. Film z pewnością przypadnie do gustu fanom twórczości Louisa Garrela oraz widzom ceniącym kino nawiązujące do Nowej Fali. To idealna opcja dla tych, którzy szukają krótkiej, ale błyskotliwej i niebanalnej opowieści o miłości.

Podsumowanie i ocena końcowa

„Uczciwy człowiek” to czarująca, inteligentna i niezwykle zabawna komedia romantyczna, która z wdziękiem i autoironią bawi się konwencjami gatunku. Louis Garrel stworzył film, który jest jednocześnie lekki i głęboki, prosty i złożony. Znakomity scenariusz, świetne aktorstwo i unikalny, nowofalowy klimat czynią z tej produkcji prawdziwą perełkę współczesnego kina francuskiego. To seans, który poprawia nastrój i pozostawia uśmiech na twarzy. Ocena: 8/10 – Błyskotliwa i czarująca francuska komedia o miłości.

FAQ (Najczęściej Zadawane Pytania)

  • Kim jest Louis Garrel? Louis Garrel to znany francuski aktor (syn reżysera Philippe’a Garrela), scenarzysta i reżyser. Jest jedną z czołowych postaci współczesnego kina francuskiego, znaną z ról m.in. w filmach „Marzyciele” Bernardo Bertolucciego czy „Oficer i szpieg” Romana Polańskiego.
  • Kto jest współautorem scenariusza? Współautorem scenariusza jest legendarny Jean-Claude Carrière (1931-2021), jeden z najważniejszych scenarzystów w historii kina, wieloletni współpracownik Luisa Buñuela, a także autor scenariuszy do takich filmów jak „Nieznośna lekkość bytu” czy „Blaszany bębenek”.
  • Czy film nawiązuje do innych dzieł kultury? Tak, film jest pełen nawiązań do francuskiej Nowej Fali, zwłaszcza do twórczości François Truffauta (np. „Jules i Jim”). Struktura narracyjna i ton filmu są hołdem dla tego nurtu w kinie.
  • Jaka jest rola postaci dziecka w filmie? Postać małego Josepha jest niezwykle istotna. Jest on często najmądrzejszą i najbardziej spostrzegawczą postacią w filmie, a jego komentarze i działania demaskują absurdy świata dorosłych i napędzają fabułę.