Rimini (2022)

Metryczka filmu (Informacje wstępne)

• Tytuł polski: Rimini
• Tytuł oryginalny: Rimini
• Rok produkcji/premiery: 2022 (premiera światowa: 12 lutego 2022; premiera w Polsce: 21 października 2022)
• Kraj(e) produkcji: Austria, Francja, Niemcy
• Gatunek: Dramat
• Czas trwania: 114 minut
• Reżyseria: Ulrich Seidl
• Scenariusz: Ulrich Seidl, Veronika Franz
• Na podstawie: Scenariusz oryginalny
• Główna obsada:
  • Michael Thomas (jako Richie Bravo)
  • Tessa Göttlicher (jako Tessa, córka Richiego)
  • Hans-Michael Rehberg (jako ojciec Richiego)
  • Inge Maux (jako Emmi)
  • Claudia Martini (jako Annie)
  • Georg Friedrich (jako Ewald)
• Muzyka: Fritz Ostermayer, Herwig Zamernik
• Zdjęcia: Wolfgang Thaler
• Produkcja: Ulrich Seidl Filmproduktion, Essential Filmproduktion, Parisienne de Production
• Dystrybucja w Polsce: Aurora Films

Wstęp – pierwsze wrażenia i ogólny zarys

„Rimini” w reżyserii Ulricha Seidla to bezkompromisowy, naturalistyczny i głęboko melancholijny portret upadłego szlagierowego piosenkarza, wegetującego w opustoszałym po sezonie włoskim kurorcie. Seidl, mistrz prowokacji i surowego realizmu, tworzy dzieło, które w jego charakterystycznym stylu obnaża brzydotę, samotność i desperacką potrzebę bliskości. Z magnetyczną, odważną kreacją Michaela Thomasa w roli głównej, film jest studium starzejącego się ciała, niespełnionych marzeń i pustki kryjącej się za fasadą taniej rozrywki. To kino trudne, często nieprzyjemne w odbiorze, ale niezwykle sugestywne i pozostawiające po sobie gorzki posmak.

Opis fabuły (bez kluczowych spoilerów)

Richie Bravo (Michael Thomas) to niegdyś popularny w Austrii piosenkarz szlagierowy, który swoje najlepsze lata ma już dawno za sobą. Obecnie mieszka w Rimini, które poza sezonem turystycznym zamienia się w mgliste, opustoszałe i przygnębiające miejsce. Richie próbuje utrzymać się, śpiewając swoje stare przeboje dla grup austriackich i niemieckich emerytek, które przyjeżdżają autokarami do podupadających hoteli. Jego życie to ciągła walka o pieniądze i zachowanie pozorów dawnej chwały. Po koncertach dorabia, oferując swoje usługi seksualne samotnym, starszym fankom w zamian za niewielkie pieniądze. Jego willa popada w ruinę, a on sam pogrąża się w alkoholu i hazardzie. Pewnego dnia jego monotonną i pełną desperacji egzystencję przerywa niespodziewane pojawienie się dorosłej córki, Tessy (Tessa Göttlicher), której nie widział od lat. Tessa nie przyjeżdża jednak w poszukiwaniu ojcowskiej miłości, lecz po to, by zażądać od niego pieniędzy, które, jak uważa, należały się jej przez wszystkie lata jego nieobecności. Konfrontacja z córką zmusza Richiego do zmierzenia się z przeszłością i konsekwencjami swoich życiowych wyborów.

Analiza elementów filmowych

Reżyseria i scenariusz

Ulrich Seidl pozostaje wierny swojemu charakterystycznemu stylowi. Jego reżyseria jest statyczna, oparta na długich, precyzyjnie skomponowanych kadrach, które przypominają obrazy. Seidl z bezlitosnym, niemal dokumentalnym zacięciem obserwuje swoich bohaterów, ich ciała i otoczenie, obnażając brzydotę, samotność i pustkę. Atmosfera filmu jest niezwykle gęsta, melancholijna i przygnębiająca. Scenariusz, napisany wspólnie z Veroniką Franz, jest oszczędny w dialogach, a siła narracji tkwi w obrazach i zachowaniach postaci. Fabuła jest prosta i epizodyczna, skupiając się na portrecie głównego bohatera i jego powolnej dekompozycji. Twórcy nie oferują łatwych ocen ani prostych rozwiązań, zmuszając widza do konfrontacji z nieprzyjemną prawdą o ludzkiej kondycji.

Aktorstwo

Michael Thomas w roli Richiego Bravo tworzy absolutnie wybitną, odważną i bezkompromisową kreację. Jego Richie to postać tragiczna – człowiek, który nie potrafi pogodzić się z utratą sławy i młodości, desperacko próbujący zachować pozory i odnaleźć namiastkę bliskości. Thomas z niezwykłą wiarygodnością oddaje zarówno jego sceniczną charyzmę, jak i prywatne upodlenie. Tessa Göttlicher jako Tessa, córka Richiego, jest zimna i zdeterminowana, stanowiąc twardy kontrapunkt dla sentymentalizmu ojca. Hans-Michael Rehberg w swojej ostatniej roli filmowej jako chory na demencję ojciec Richiego, mieszkający w austriackim domu opieki, tworzy poruszający portret starości i utraty pamięci.

Aspekty techniczne i wizualne

Zdjęcia Wolfganga Thalera, stałego współpracownika Seidla, są mistrzowskie. Statyczne, symetryczne kadry, skąpane w zimnym, mglistym świetle, tworzą unikalną, malarską estetykę. Thaler doskonale oddaje przygnębiającą atmosferę opustoszałego kurortu, który staje się metaforą wewnętrznej pustki bohaterów. Montaż jest powolny i precyzyjny, idealnie współgrając z kontemplacyjnym rytmem filmu. Scenografia i kostiumy (kiczowate stroje sceniczne Richiego) doskonale budują świat przedstawiony i charakteryzują postacie.

Muzyka i dźwięk

Muzyka odgrywa w filmie kluczową rolę. Słodkie, sentymentalne szlagiery wykonywane przez Richiego Bravo, z banalnymi tekstami o miłości i słońcu, stoją w ironicznym kontraście do jego smutnego, samotnego życia i przygnębiającej rzeczywistości Rimini zimą.

Głębsze spojrzenie – tematyka, przesłanie, interpretacje

„Rimini” to przede wszystkim bezlitosne studium starości, przemijania i utraty złudzeń. Richie Bravo jest uosobieniem człowieka, który nie potrafi pogodzić się z upływem czasu i desperacko czepia się resztek dawnej sławy. Film bada temat samotności i desperackiego poszukiwania bliskości i miłości, nawet tej kupionej za pieniądze. Zarówno Richie, jak i jego fanki, są ludźmi samotnymi, którzy próbują wypełnić wewnętrzną pustkę namiastkami uczuć. Wątek dysfunkcyjnej rodziny i dziedziczenia traumy jest również obecny, zwłaszcza w relacji Richiego z jego ojcem (który wciąż żyje nazistowską przeszłością) i córką, która powiela jego egoizm. Seidl, jak zwykle, w krytyczny sposób przygląda się współczesnej Europie, ukazując jej brzydotę, pustkę duchową i problemy społeczne (np. kwestia imigracji, która pojawia się w tle). Przesłanie filmu jest niezwykle pesymistyczne: ucieczka od przeszłości i samego siebie jest niemożliwa, a pogoń za iluzjami prowadzi jedynie do dalszego upadku i samotności.

Mocne strony filmu

• Wybitna, odważna i bezkompromisowa kreacja Michaela Thomasa.
• Charakterystyczny, mistrzowski styl reżyserski Ulricha Seidla.
• Hipnotyzująca strona wizualna i precyzyjne, malarskie zdjęcia.
• Gęsta, melancholijna i niezwykle sugestywna atmosfera.
• Bezlitosny, ale wnikliwy portret psychologiczny.
• Ironiczne wykorzystanie muzyki szlagierowej.

Słabsze strony / potencjalne rozczarowania

• Film jest niezwykle mroczny, przygnębiający i trudny emocjonalnie.
• Naturalistyczny i często prowokacyjny styl Seidla może być dla wielu widzów odpychający.
• Powolne tempo i statyczne ujęcia wymagają od widza dużej cierpliwości.
• Brak tradycyjnej fabuły i sympatycznych bohaterów.
• Film nie oferuje żadnego pocieszenia ani nadziei.

Dla kogo ten film? (Grupa docelowa)

„Rimini” to propozycja wyłącznie dla widzów ceniących ambitne, bezkompromisowe kino autorskie. Film z pewnością przypadnie do gustu miłośnikom twórczości Ulricha Seidla oraz fanom europejskiego kina artystycznego, które nie boi się poruszać trudnych tematów i konfrontować widza z nieprzyjemną prawdą. To zdecydowanie nie jest kino rozrywkowe.

Podsumowanie i ocena końcowa

„Rimini” to kolejny dowód na to, że Ulrich Seidl jest jednym z najbardziej oryginalnych i bezkompromisowych reżyserów współczesnego kina. To film surowy, brutalny i głęboko pesymistyczny, ale jednocześnie fascynujący w swojej estetycznej precyzji i psychologicznej wnikliwości. Genialna rola Michaela Thomasa, hipnotyzujące zdjęcia i niepowtarzalna atmosfera tworzą dzieło, które wstrząsa i na długo pozostaje w pamięci. To trudne, ale niezwykle wartościowe kino dla wymagających widzów. Ocena: 8/10 – Bezlitosny i mistrzowski portret upadku.

FAQ (Najczęściej Zadawane Pytania)

• Czy „Rimini” jest częścią większej całości? Tak, „Rimini” to pierwsza część dyptyku filmowego. Druga część, zatytułowana „Sparta”, opowiada o bracie Richiego, Ewaldzie (granym przez Georga Friedricha), i miała premierę również w 2022 roku. Oba filmy tworzą portret dwóch braci zmagających się z demonami przeszłości.
• Kim jest reżyser Ulrich Seidl? Ulrich Seidl to austriacki reżyser, scenarzysta i producent, znany ze swojego kontrowersyjnego, naturalistycznego i prowokacyjnego stylu. Jego filmy („Upały”, trylogia „Raj”) często badają mroczne strony ludzkiej natury i współczesnego społeczeństwa.
• Czy aktor Michael Thomas naprawdę śpiewa w filmie? Tak, Michael Thomas, który jest również cenionym aktorem teatralnym, sam wykonuje wszystkie piosenki szlagierowe w filmie.
• Jak film został przyjęty przez krytyków? Film spotkał się z generalnie pozytywnymi recenzjami krytyków, którzy chwalili przede wszystkim reżyserię Seidla, zdjęcia oraz wybitną kreację Michaela Thomasa, choć zwracano również uwagę na trudny i bezkompromisowy charakter produkcji.