Metryczka filmu (Informacje wstępne)
- Tytuł polski: Reminiscencja
- Tytuł oryginalny: Reminiscence
- Rok produkcji/premiery: 2021 (premiera światowa: 11 sierpnia 2021; premiera w Polsce: 27 sierpnia 2021)
- Kraj(e) produkcji: USA
- Gatunek: Sci-Fi, Thriller, Romans, Neo-noir
- Czas trwania: 116 minut
- Reżyseria: Lisa Joy
- Scenariusz: Lisa Joy
- Na podstawie: Scenariusz oryginalny
- Główna obsada:
- Hugh Jackman (jako Nick Bannister)
- Rebecca Ferguson (jako Mae)
- Thandiwe Newton (jako Emily „Watts” Sanders)
- Cliff Curtis (jako Cyrus Boothe)
- Marina de Tavira (jako Tamara Sylvan)
- Daniel Wu (jako Saint Joe)
- Mojean Aria (jako Sebastian Sylvan)
- Brett Cullen (jako Walter Sylvan)
- Muzyka: Ramin Djawadi
- Zdjęcia: Paul Cameron
- Produkcja: Warner Bros. Pictures, FilmNation Entertainment, Kilter Films, Michael De Luca Productions
- Dystrybucja w Polsce: Warner Bros. Entertainment Polska
Wstęp – pierwsze wrażenia i ogólny zarys
„Reminiscencja”, debiut reżyserski Lisy Joy (współtwórczyni serialu „Westworld”), to ambitna próba połączenia dystopijnego science fiction z klasycznym filmem noir i nostalgicznym romansem. Osadzona w niedalekiej przyszłości, w zalanym przez wodę Miami, historia skupia się na prywatnym detektywie umysłu, który pomaga klientom odtwarzać utracone wspomnienia. Choć film imponuje stroną wizualną, klimatem neo-noir i zaangażowaniem obsady, zwłaszcza Hugh Jackmana i Rebeki Ferguson, ostatecznie cierpi na zbyt skomplikowaną i miejscami przewidywalną fabułę, która nie do końca wykorzystuje potencjał drzemiący w oryginalnym koncepcie. To stylowe, ale nieco chłodne i melancholijne kino, które pozostawia widza z uczuciem niedosytu.
Opis fabuły (bez kluczowych spoilerów)
Akcja filmu rozgrywa się w niedalekiej przyszłości, w świecie zniszczonym przez wojny i zmiany klimatyczne, które doprowadziły do zalania wielu miast, w tym Miami. Ludzie żyją głównie nocą, by uniknąć palącego słońca, a przeszłość wydaje się być bardziej kusząca niż ponura teraźniejszość. Nick Bannister (Hugh Jackman) prowadzi specyficzny biznes – wraz ze swoją współpracowniczką Watts (Thandiwe Newton) oferuje klientom możliwość ponownego przeżycia dowolnych wspomnień za pomocą specjalnej technologii. Pewnego dnia do jego biura trafia tajemnicza i uwodzicielska kobieta, Mae (Rebecca Ferguson), która prosi o pomoc w odnalezieniu zgubionych kluczy. Nick, zafascynowany jej urodą i enigmatycznością, szybko ulega jej urokowi i wdaje się z nią w namiętny romans. Jednak Mae równie nagle znika bez śladu, pozostawiając Nicka ze złamanym sercem i obsesyjną potrzebą jej odnalezienia. Wykorzystując technologię reminiscencji, Nick zanurza się we własnych wspomnieniach i wspomnieniach innych, próbując odkryć prawdę o Mae. Jego śledztwo prowadzi go w mroczny świat korupcji, przemocy i skrywanych sekretów, gdzie granica między przeszłością a teraźniejszością, prawdą a iluzją, staje się coraz bardziej zatarta.
Analiza elementów filmowych
Reżyseria i scenariusz
Lisa Joy w swoim debiucie reżyserskim wykazuje się dużym zmysłem wizualnym i umiejętnością budowania atmosfery. Świat przedstawiony – zalane Miami, nocne życie, technologia reminiscencji – jest intrygujący i estetycznie dopracowany. Joy sprawnie operuje konwencjami filmu noir, tworząc klimat tajemnicy, melancholii i fatalizmu. Jednak reżyserce nie zawsze udaje się utrzymać równe tempo, a niektóre wątki wydają się być zbyt rozwlekłe. Scenariusz, również autorstwa Lisy Joy, ma ciekawy punkt wyjścia i porusza interesujące tematy (pamięć, nostalgia, strata), ale jego realizacja nie jest w pełni satysfakcjonująca. Fabuła, choć początkowo wciągająca, staje się zbyt skomplikowana, a intryga kryminalna nie zawsze jest logiczna i przekonująca. Dialogi, stylizowane na klasyczne filmy noir, momentami brzmią nieco sztucznie i pretensjonalnie. Postaci, mimo starań aktorów, bywają jednowymiarowe, a ich motywacje nie zawsze są jasne. Finałowy zwrot akcji, choć ma zaskakiwać, dla wielu widzów może być przewidywalny.
Aktorstwo
Hugh Jackman jako Nick Bannister wnosi do roli swoją charyzmę i talent, tworząc postać zmęczonego, melancholijnego detektywa, owładniętego obsesją na punkcie utraconej miłości. Jego interpretacja jest wiarygodna, choć scenariusz nie zawsze daje mu wystarczająco dużo materiału, by w pełni rozwinąć postać. Rebecca Ferguson jako femme fatale Mae jest uwodzicielska i tajemnicza, doskonale wpisując się w konwencję noir. Jej chemia z Jackmanem jest wyczuwalna, choć jej postać pozostaje nieco enigmatyczna i niedopowiedziana. Thandiwe Newton jako Watts, lojalna współpracowniczka i przyjaciółka Nicka, tworzy silną i wyrazistą postać, która często stanowi głos rozsądku. Cliff Curtis jako skorumpowany policjant Cyrus Boothe jest odpowiednio złowrogi.
Aspekty techniczne i wizualne
Najmocniejszą stroną filmu jest jego strona wizualna. Zdjęcia Paula Camerona są przepiękne, doskonale oddając klimat zalanego, dystopijnego Miami i estetykę neo-noir. Operowanie światłem, cieniami i kolorami (zwłaszcza w scenach reminiscencji) tworzy sugestywną i zapadającą w pamięć atmosferę. Montaż (Mark Yoshikawa) jest sprawny, choć film mógłby być nieco krótszy. Scenografia (Howard Cummings) i kostiumy (Jennifer Starzyk) są dopracowane w każdym detalu, budując wiarygodny i oryginalny świat przyszłości.
Muzyka i dźwięk
Ścieżka dźwiękowa Ramina Djawadiego („Gra o tron”, „Westworld”) jest klimatyczna i melancholijna, dobrze komponując się z nastrojem filmu noir. Wykorzystanie piosenek (np. w wykonaniu Rebeki Ferguson) również dodaje filmowi specyficznego uroku.
Głębsze spojrzenie – tematyka, przesłanie, interpretacje
„Reminiscencja” to film, który bada siłę pamięci i niebezpieczeństwa związane z życiem przeszłością. W świecie, gdzie teraźniejszość jest ponura, a przyszłość niepewna, wspomnienia stają się narkotykiem, ucieczką od rzeczywistości. Film stawia pytanie, czy warto żyć wspomnieniami, nawet jeśli oznacza to rezygnację z teraźniejszości. Motyw obsesyjnej miłości i straty jest kluczowy dla postaci Nicka. Jego poszukiwania Mae stają się podróżą w głąb własnej psychiki i konfrontacją z bólem utraty. Film porusza również temat korupcji, nierówności społecznych i konsekwencji zmian klimatycznych. Świat przedstawiony jest podzielony na bogatych „lądowych” i biednych mieszkańców zalanych terenów, a walka o zasoby i wpływy prowadzi do przestępczości i wyzysku. Wątek prawdy i iluzji jest również obecny – technologia reminiscencji pozwala na odtwarzanie wspomnień, ale czy zawsze są one wiernym odbiciem rzeczywistości? Czy można ufać własnej pamięci? Przesłanie filmu zdaje się sugerować, że choć przeszłość kształtuje naszą tożsamość, nie można w niej żyć wiecznie. Trzeba znaleźć siłę, by zaakceptować stratę i ruszyć naprzód.
Mocne strony filmu
- Przepiękna strona wizualna i sugestywna atmosfera neo-noir.
- Charyzmatyczne kreacje Hugh Jackmana i Rebeki Ferguson.
- Oryginalny koncept technologii odtwarzania wspomnień.
- Intrygujący, dystopijny świat zalanego Miami.
- Klimatyczna muzyka Ramina Djawadiego.
- Próba połączenia różnych gatunków filmowych.
Słabsze strony / potencjalne rozczarowania
- Zbyt skomplikowana i miejscami przewidywalna fabuła.
- Nierówne tempo i momentami rozwlekła narracja.
- Dialogi bywają pretensjonalne i sztuczne.
- Postacie drugoplanowe są słabo rozwinięte.
- Niewykorzystany potencjał niektórych wątków i idei.
- Emocjonalny chłód, który utrudnia pełne zaangażowanie w losy bohaterów.
Dla kogo ten film? (Grupa docelowa)
„Reminiscencja” to propozycja dla widzów ceniących stylowe kino science fiction z elementami neo-noir i romansu. Film może przypaść do gustu fanom Hugh Jackmana i Rebeki Ferguson, a także osobom zainteresowanym tematyką pamięci, nostalgii i dystopijnych wizji przyszłości. Jeśli ktoś szuka przede wszystkim oryginalnej atmosfery i pięknej strony wizualnej, a mniej przejmuje się logiką fabuły, może znaleźć w tym filmie pewną przyjemność.
Podsumowanie i ocena końcowa
„Reminiscencja” to film o dużych ambicjach i olśniewającej stronie wizualnej, który niestety nie do końca spełnia pokładane w nim nadzieje. Lisa Joy stworzyła intrygujący, dystopijny świat i oryginalny koncept, ale nie udało jej się w pełni go wykorzystać. Fabuła, choć początkowo wciągająca, staje się zbyt zagmatwana i przewidywalna, a emocjonalny chłód utrudnia zaangażowanie w losy bohaterów. Mimo wszystko, warto zobaczyć ten film dla pięknych zdjęć, klimatu neo-noir i charyzmatycznych ról Hugh Jackmana i Rebeki Ferguson. To stylowa, choć nieco pusta w środku, podróż w głąb pamięci.
Ocena: 6/10 – Stylowa, ale rozczarowująca podróż w przeszłość.
FAQ (Najczęściej Zadawane Pytania)
- Czy film „Reminiscencja” jest oparty na książce lub innym dziele? Nie, scenariusz filmu jest oryginalnym pomysłem Lisy Joy.
- Kto jest reżyserką filmu, Lisą Joy? Lisa Joy to amerykańska scenarzystka, reżyserka i producentka, najbardziej znana jako współtwórczyni (wraz z mężem Jonathanem Nolanem) popularnego serialu HBO „Westworld”. „Reminiscencja” jest jej pełnometrażowym debiutem reżyserskim.
- Do jakich innych filmów można porównać „Reminiscencję”? Film często porównywany jest do klasycznych filmów noir (ze względu na postać detektywa, femme fatale i atmosferę tajemnicy), a także do dzieł science fiction eksplorujących temat pamięci i rzeczywistości, takich jak „Blade Runner”, „Raport mniejszości” czy „Incepcja”. Niektórzy widzą w nim również echa twórczości Christophera Nolana (co nie dziwi, biorąc pod uwagę powiązania rodzinne Lisy Joy).
- Jak film został przyjęty przez krytyków i widzów? „Reminiscencja” spotkała się z mieszanymi recenzjami. Chwalono stronę wizualną, atmosferę i role głównych aktorów, ale krytykowano scenariusz za zbytnie skomplikowanie, przewidywalność i brak emocjonalnego zaangażowania. Film nie odniósł również sukcesu komercyjnego.