Metryczka filmu (Informacje wstępne)
- Tytuł polski: Praktykant
- Tytuł oryginalny: The Intern
- Rok produkcji/premiery: 2015 (premiera światowa: 15 września 2015; premiera w Polsce: 2 października 2015)
- Kraj(e) produkcji: USA
- Gatunek: Komedia, Dramat
- Czas trwania: 121 minut
- Reżyseria: Nancy Meyers
- Scenariusz: Nancy Meyers
- Na podstawie: Scenariusz oryginalny
- Główna obsada:
- Robert De Niro (jako Ben Whittaker)
- Anne Hathaway (jako Jules Ostin)
- Rene Russo (jako Fiona)
- Anders Holm (jako Matt, mąż Jules)
- JoJo Kushner (jako Paige, córka Jules)
- Adam DeVine (jako Jason)
- Zack Pearlman (jako Davis)
- Jason Orley (jako Lewis)
- Christina Scherer (jako Becky)
- Muzyka: Theodore Shapiro
- Zdjęcia: Stephen Goldblatt
- Produkcja: Warner Bros. Pictures, Waverly Films, RatPac-Dune Entertainment
- Dystrybucja w Polsce: Warner Bros. Entertainment Polska
Wstęp – pierwsze wrażenia i ogólny zarys
„Praktykant” w reżyserii Nancy Meyers to ciepła, czarująca i niezwykle optymistyczna komedia, która z humorem i wdziękiem podejmuje temat międzypokoleniowej przyjaźni w nowoczesnym środowisku pracy. Opowieść o 70-letnim wdowcu, który postanawia wrócić do aktywności zawodowej i zostaje starszym stażystą w prężnie działającym startupie modowym, to kino w najlepszym stylu „feel-good”. Z rewelacyjnym duetem Roberta De Niro i Anne Hathaway, film jest pełen sympatycznych postaci, zabawnych sytuacji i pozytywnego przesłania o tym, że doświadczenie i życiowa mądrość nigdy nie wychodzą z mody.
Opis fabuły (bez kluczowych spoilerów)
Ben Whittaker (Robert De Niro) jest 70-letnim wdowcem, który po przejściu na emeryturę odkrywa, że spokojne życie nie jest dla niego. Czuje pustkę i brak celu. Aby to zmienić, postanawia wziąć udział w niekonwencjonalnym programie dla seniorów i aplikuje na stanowisko starszego stażysty w dynamicznie rozwijającej się firmie modowej „About The Fit”, prowadzonej przez młodą, ambitną i zapracowaną założycielkę, Jules Ostin (Anne Hathaway). Początkowo Jules jest sceptycznie nastawiona do pomysłu posiadania 70-letniego stażysty i przydziela go sobie z niechęcią, nie mając dla niego żadnych konkretnych zadań. Jednak Ben, ze swoim spokojem, elegancją, doświadczeniem życiowym i nienagannymi manierami, szybko zyskuje sympatię młodszych współpracowników, stając się dla nich mentorem, powiernikiem i swego rodzaju ojcowską figurą. Stopniowo przełamuje również lody w relacji z Jules, która w natłoku obowiązków związanych z prowadzeniem firmy i życiem rodzinnym zaczyna doceniać jego mądrość, wsparcie i unikalną perspektywę. Ich nietypowa przyjaźń staje się dla obojga źródłem inspiracji i pomaga im na nowo spojrzeć na swoje życie zawodowe i prywatne.
Analiza elementów filmowych
Reżyseria i scenariusz
Nancy Meyers („To skomplikowane”, „Czego pragną kobiety”) po raz kolejny udowadnia, że jest mistrzynią w tworzeniu ciepłych, inteligentnych komedii obyczajowych. Jej reżyseria jest elegancka i płynna, a film ma przyjemne tempo. Meyers skupia się na budowaniu sympatycznych postaci i relacji między nimi, tworząc atmosferę pełną ciepła i optymizmu. Scenariusz, również autorstwa Meyers, jest dobrze napisany, pełen humoru i trafnych obserwacji na temat różnic pokoleniowych, nowoczesnego środowiska pracy i wyzwań, przed jakimi stają współczesne kobiety. Dialogi są błyskotliwe i naturalne, a fabuła, choć przewidywalna, jest wciągająca i pełna uroku.
Aktorstwo
Robert De Niro w roli Bena Whittakera jest absolutnie czarujący. Po latach grania twardzieli, aktor z widoczną przyjemnością wciela się w postać ciepłego, eleganckiego i pełnego mądrości dżentelmena. Jego kreacja jest pełna subtelnego humoru i godności. Anne Hathaway jako Jules Ostin jest przekonująca w roli ambitnej, nieco neurotycznej, ale w gruncie rzeczy wrażliwej szefowej startupu, która próbuje pogodzić życie zawodowe z rodzinnym. Chemia między De Niro a Hathaway jest doskonała i stanowi serce filmu. Obsada drugoplanowa, w tym Rene Russo jako firmowa masażystka i obiekt westchnień Bena, oraz młodzi aktorzy wcielający się w pracowników firmy (Adam DeVine, Zack Pearlman), tworzy sympatyczne i zabawne tło.
Aspekty techniczne i wizualne
Zdjęcia Stephena Goldblatta są jasne, estetyczne i dobrze oddają atmosferę nowoczesnego, stylowego biura oraz Nowego Jorku. Montaż jest sprawny, nadając filmowi odpowiednie tempo. Scenografia (Kristi Zea) i kostiumy (Jacqueline Oknaian) są dopracowane i stylowe, podkreślając charakter filmu i jego osadzenie w świecie mody.
Muzyka i dźwięk
Lekka i przyjemna ścieżka dźwiękowa Theodore’a Shapiro dobrze komponuje się z komediowym i ciepłym nastrojem filmu.
Głębsze spojrzenie – tematyka, przesłanie, interpretacje
„Praktykant” to przede wszystkim opowieść o sile przyjaźni międzypokoleniowej i wzajemnym szacunku. Film w piękny sposób pokazuje, jak różne pokolenia mogą się od siebie uczyć i wzajemnie inspirować – młodzi czerpią z doświadczenia i mądrości seniorów, a starsi z energii i otwartości młodych. Film jest również ważnym komentarzem na temat ageizmu i roli osób starszych we współczesnym społeczeństwie. Pokazuje, że emerytura nie musi oznaczać końca aktywności, a doświadczenie i profesjonalizm są wartościami ponadczasowymi. Porusza temat wyzwań, przed jakimi stają kobiety sukcesu, które próbują pogodzić wymagającą karierę z życiem rodzinnym i presją społeczną. Wątek dżentelmeństwa i klasycznych wartości w zderzeniu z nowoczesnym, bardziej swobodnym stylem bycia, jest subtelnie i z humorem eksplorowany. Przesłanie filmu jest niezwykle pozytywne i budujące: nigdy nie jest za późno na nowe wyzwania, a prawdziwe relacje międzyludzkie są kluczem do szczęścia i spełnienia, niezależnie od wieku.
Mocne strony filmu
- Czarujący i pełen klasy duet Roberta De Niro i Anne Hathaway.
- Ciepła, zabawna i podnosząca na duchu historia.
- Inteligentny i błyskotliwy scenariusz Nancy Meyers.
- Pozytywne przesłanie o przyjaźni międzypokoleniowej i wzajemnym szacunku.
- Sympatyczne postacie drugoplanowe.
- Elegancka strona wizualna i przyjemna atmosfera.
- Film, który poprawia nastrój i pozostawia uśmiech na twarzy.
Słabsze strony / potencjalne rozczarowania
- Fabuła jest dość przewidywalna i opiera się na schematach gatunkowych.
- Film momentami idealizuje środowisko pracy i relacje międzyludzkie.
- Niektóre wątki są potraktowane nieco zbyt powierzchownie.
- Film nie unika pewnych klisz typowych dla komedii romantycznych i filmów „feel-good”.
Dla kogo ten film? (Grupa docelowa)
„Praktykant” to propozycja dla szerokiej publiczności, idealna na seans familijny lub wieczór, kiedy chcemy obejrzeć coś lekkiego, ciepłego i optymistycznego. Film z pewnością przypadnie do gustu fanom komedii Nancy Meyers oraz miłośnikom Roberta De Niro i Anne Hathaway. To kino, które potrafi rozbawić, wzruszyć i zainspirować widzów w każdym wieku.
Podsumowanie i ocena końcowa
„Praktykant” to niezwykle udana i czarująca komedia, która udowadnia, że Nancy Meyers jest mistrzynią w swoim gatunku. Film w inteligentny i zabawny sposób opowiada o międzypokoleniowej przyjaźni, oferując widzom mnóstwo ciepła, humoru i pozytywnej energii. Znakomite role Roberta De Niro i Anne Hathaway oraz mądre przesłanie czynią z tej produkcji film, do którego chce się wracać. To idealna propozycja na poprawę nastroju. Ocena: 7.5/10 – Czarująca i podnosząca na duchu komedia.
FAQ (Najczęściej Zadawane Pytania)
- Czy program „starszych stażystów” istnieje naprawdę? Choć program przedstawiony w filmie jest fikcyjny, coraz więcej firm na świecie wprowadza programy stażowe i aktywizujące dla seniorów, doceniając ich doświadczenie i chęć do pracy. Film przyczynił się do popularyzacji tej idei.
- Kim jest reżyserka i scenarzystka Nancy Meyers? Nancy Meyers to znana amerykańska reżyserka, scenarzystka i producentka, specjalizująca się w komediach romantycznych i obyczajowych. Jest autorką takich hitów jak „Czego pragną kobiety”, „To skomplikowane”, „Holiday” czy „Lepiej późno niż później”.
- Czy film był dobrze przyjęty przez krytyków? Film spotkał się z generalnie pozytywnymi recenzjami krytyków, którzy chwalili przede wszystkim role De Niro i Hathaway, ciepły humor i pozytywne przesłanie, choć niektórzy zwracali uwagę na przewidywalność fabuły.
- Jaki jest główny motyw muzyczny filmu? Ścieżka dźwiękowa jest autorstwa Theodore’a Shapiro, ale w filmie pojawia się wiele znanych piosenek, które budują atmosferę.