Ciarki na plecach, dreszcze i gęsia skórka, to częste reakcje jakie odczuwamy kiedy się wystraszymy. Dlaczego więc oglądamy horrory? Bo czasem fajnie jest zobaczyć coś, co wzbudza wiele emocji. Dzisiaj chcemy pokazać wam filmy z motywem przewodnim duchów.
Krzyk (Scream), 1996
Film ten z pewnością znają wszyscy, których młodość przypadła na lata dziewięćdziesiąte. W miasteczku Woodsboro szaleje morderca. Dzwoni on do swoich ofiar i prowadzi z nimi dziwaczne rozmowy. Rozpoczyna się wzajemne oskarżanie i wyścig o własne życie. Film ten już ma tyle lat, a wciąż może przyprawić o gęsią skórkę. Przy okazji twórcy udowadniają tutaj, że obraz nie musi być przesycony ujęciami, podczas których dosłownie leje się krew, aby wzbudzić w odbiorcy strach. Zagrali w nim Courtney Cox czy też Neve Campbell, którym pomogło to wybić się w swojej filmowej karierze. To jeden z tych tytułów, które koniecznie trzeba zobaczyć podczas Halloween. (Paulina Korek)
Uwierz w ducha (Ghost), 1990
Jeden z bardziej znanych filmów, w którym pokazano siłę miłości przeciwstawiającą się nawet śmierci. Niezapomniane role Patricka Swayze, Demi Moore. Sam i Molly są szczęśliwi od dłuższego czasu, a ich uczucie rozkwita każdego dnia. Kiedy wracają wieczorem z teatru, zostają napadnięci, on broni jej, a następnie ginie. Normalnie jego dusza przeszłaby dalej, jednak zostaje uwięziony w swojej astralnej formie. Z biegiem czasu okazuje się, że jego śmierć nie była przypadkowa, musi obronić Molly przed niebezpieczeństwem. Niestety nie jest to takie proste, kiedy ona go nie widzi.
Film ma już dwadzieścia jeden lat, a uczucie między Molly i Samem dalej chwyta za serce. Trzeba dodać, że produkcja otrzymała dwa Oskary, a wiele scen jest wykorzystywanych w innych tytułach, choćby niezapomniana scena przy stole garncarskim. Tytuł nie jest przesłodzony, wiele w nim rozpaczy, ale miłość pokonująca śmierć chwyta za serce. Jedna z produkcji zapadających w pamięć. (Katarzyna Gnacikowska)
Trzynaście duchów (Trir13en Ghosts), 2001
Kolejna produkcja, w której, tym razem, element grozy przeplata się z miłością pokonującą śmierć. Arthur Kriticos i jego dzieci (Kathy, Bobby) przeżywają tragedię. W wyniku pożaru tracą dom oraz ukochaną żonę, matkę, jak i cały majątek. Przenoszą się do zaniedbanego mieszkania, a mężczyzna nie może poradzić sobie z tak wielką stratą. Niespodziewanie dostaje w spadku dom po zmarłym wuju Cyrusie. Nietypowy budynek wzbudza wiele kontrowersji, ponieważ jest całkowicie przeszklony, w środku znajduje się pełno antyków, dziwnych artefaktów czy maszyn, a ściany zdobią łacińskie napisy. Rezydencja choć okazała i kusząca, skrywa w środku wiele sekretów. Wuj był okultystą i łowcą duchów, a w piwnicach przetrzymywał swoje zdobycze. Hojny podarunek okazuje się pułapką do której łatwo wejść, ale gorzej z niej wyjść, a ściany co jakiś czas same się przesuwają. Czy tak naprawdę to tylko dom, a może coś więcej?
Nietypowa produkcja, w której bohaterowie odkrywają mroczne sekrety, wraz z rozwijającą się fabułą, która sprawia, że człowiek dostaje gęsiej skórki i chce dowiedzieć się dlaczego, co jakiś czas, na ekranie pojawia się wuj Cyrus oraz opłakiwana przez bohaterów Jean. Na ekranie można zobaczyć Matthew Lillarda w młodszej odsłonie oraz Tony’ego Shalhuba, czyli znanego detektywa Monka. (Katarzyna Gnacikowska)
Tropiciele mogił (Grave Encounters), 2011
Powstało wiele produkcji na temat nawiedzeń, jednak ta naprawdę zasługuje na uwagę. Grave Encounters to telewizyjne reality show w którym ekipa odwiedza nawiedzone miejsca i teoretycznie pokazuje co się dzieje. Nie zawsze jednak tak jest, a często zdarza im się podkoloryzowywać fakty oraz dodawać efekty specjalne. Lance Preston i jego ekipa postanawiają nakręcić jeden z odcinków w opuszczonym szpitalu psychiatrycznym w Collingwood. Od lat dochodzi tam do niewyjaśnionych zjawisk. Zamykają się tam na jedną noc, a całość dokumentowana jest przez liczne kamery porozstawiane po placówce, jak i urządzenia do wykrywania duchów. Z biegiem czasu odkrywają, że w plotkach jest wiele prawdy, a budynek wręcz żyje i się przemieszcza. Najgorsze, że odcina drogę ucieczki dla bohaterów, a mieszkańcy nie są zadowoleni z odwiedzin.
Produkcja nagrana w wielu stylach, pozwala spojrzeć na temat duchów z różnej perspektywy, Nagrania z rozstawionych kamer czy tych noszonych przez uczestników nadaje całości realizmu i pozwala się wczuć w eksplorację. Smaczku dodaje fakt, że nie wiadomo czy ktokolwiek się uratuje, ponieważ wyjście z budynku cały czas zmienia swoje położenie. Powstała również druga część, która opowiada o innych bohaterach, którzy choć odkryć czy rewelacje z programu są prawdziwe, jednak nie jest już tak dobra jak pierwsza. (Katarzyna Gnacikowska)
Seria Paranormal Activity, 2009-2021
Całość składa się obecnie z sześciu pozycji, a siódma ma pojawić się pod koniec października tego roku. Trzy części skupiają się wokół postaci Katie. Najpierw wprowadza się ze swoim mężem Micah do nowego domu, w którym zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Podejrzewają włamywaczy lub duchy i dlatego montują kamery w całym obiekcie, które rejestrują w nocy, kiedy śpią. Drugi tytuł skupia się na Kristi (siostra Katie) i jej rodzinie, który przeplata się z wydarzeniami pierwszej odsłony. Trzecia propozycja skupia się na dzieciństwie wcześniej wspomnianych bohaterek. Czwarta odsłona to nowa rodzina, która przenosi się do nawiedzonego domu. Tutaj Katie również się pojawia, ale nie dominuje fabuły. Piąty, czyli Naznaczeni, to totalne odejście od wcześniejszych historii. Niepowiązani bohaterowie oraz inne lokacje Szósta zaś przedstawia nową rodzinę, która znajduje kasety oraz kamerę na strychu. Najnowsza odsłona jeszcze przed nami, ale zapowiedzi wskazują, że skupi się na amiszach. Wszystkie części łączy kilka rzeczy: nowatorski i ciekawy sposób nagrania (z ręki, ustawione kamery), jakby to bohaterowie byli reżyserami. Podobny zabieg można zobaczyć w Blair Witch Project, REC, Grave Encounters. Do tego motyw nawiedzeń, gdzie bohaterowie nie wiedzą czy to zjawiska paranormalne, a może zwariowali? Całość ma lepsze i gorsze części, ale nie można odmówić im ciekawych wątków. Najlepsza jest pierwsza, ale może mieć na to wpływ fakt, że wprowadza widza w serię filmów oraz wielokrotnie zaskakuje. (Katarzyna Gnacikowska)
Gothika, 2003
Halle Berry w odsłonie, której się nie zapomina. Miranda Grey jest cenioną psycholog, która swoje diagnozy oraz leczenie opiera w głównej mierze na logicznym podejściu. Pracuje w więzieniu dla kobiet w Woodward, gdzie zajmuje się najbardziej niebezpiecznymi przypadkami. Pewnego dnia sama budzi się jako pacjentka, nie pamięta co się stało i dlaczego tak skończyła. Z czasem odkrywa, że została oskarżona o morderstwo, jednak wątpi, że je popełniła, musi udowodnić swoją niewinność. Są trzy wyjścia: ktoś ją wrabia, naprawdę zwariowała lub opętał ją duch. Znakomita rola Halle Berry, dzięki której można wczuć się w fabułę. Nie można zapomnieć o znakomitym utworze, stworzonym specjalnie dla filmu : Limp Bizkit – Behind Blue Eyes. (Katarzyna Gnacikowska)
Lustra (Mirrors), 2008
Remake koreańskiego Geoul sokeuro z 2003 roku. Kiefer Sutherland wciela się w postać Bena Carsona, byłego policjanta, który po uśmierceniu kilku ludzi podczas strzelaniny rezygnuje ze służby, a następnie staje się alkoholikiem. Kiedy jego małżeństwo kończy się zamierza zawalczyć o siebie. Znajduje nową pracę, gdzie jest ochroniarzem na nocnej zmianie w opuszczonym sklepie (po pożarze). Ben, z biegiem czasu, czuje się coraz dziwniej w obiekcie, Czuje, jakby ciągle ktoś z nim był, Szczególnie kiedy przechodzi obok lub patrzy w liczne lustra, które nie spłonęły. Największymi plusami są: uczucie napięcia, które towarzyszy przez cały seans, niezapomniane, przerażające sceny, które nawet po latach można przywołać w pamięci i doskonała gra aktorska Kiefera Sutherlanda. Powstała druga część, która niestety nie jest już tak dobra.
Oko (The Eye), 2008
Kolejny tytuł czerpiący z azjatyckiego kina. Nowa wersja Jian gui do braci Pang. Tytuł opowiada o niewidomej kobiecie, która od dawna jest w tym stanie. Na gle pojawia się szansa na operację, a dzięki niej Sydney Wells, główna bohaterka, odzyskuje wzrok. Na początku ma to za błogosławieństwo, jednak jej myślenie szybko się zmienia. Przerażona odkrywa, że po zabiegu zaczyna widzieć duchy. Wątpiąc w swoja poczytalność zaczyna odkrywać historię człowieka dzięki któremu znowu widzi. Sprawa nie jest tak prosta, ponieważ zjawy są coraz bardziej nachalne, a kobiecie mało kto wierzy. Dobra rola Jessicy Alby, która dobrze oddała emocje głównej bohaterki. Jej przerażenie można dosłownie poczuć. Tytuł, który pokazuje, że nie zawsze dostajemy to, na co zasługujemy. (Katarzyna Gnacikowska)
Lśnienie (The Shining), 1980
Najsłynniejsza ekranizacja powieści o tym samym tytule, która wyszła spod pióra Stephena Kinga. Jack Nicholson wciela się w postać Jacka Torrance’a, który zamieszkuje z rodziną w hotelu Panorama. Obiekt umiejscowiony jest w pięknych górach stanu Kolorado, a bohater jest tam dozorcą. W porze zimowej, po sezonie, są jedynymi mieszkańcami przybytku. Nagłe burze śnieżne odcinają rodzinę od reszty świata. Danny, syn Jacka, odkrywa dzięki swoim zdolnościom, że budynek jest nawiedzony, a złe byty doprowadzają ojca do obłędu. Jeden z bardziej znanych horrorów, z niezapomniana rolą Jacka Nicholsona, sceną bliźniaczek czy windy, z której wylewa się krew. (Katarzyna Gnacikowska)
Pogromcy duchów/Pogromcy duchów II (Ghost Busters/Ghost Busters II), 1984/1989
Najsłynniejsze trio od zjawisk paranormalnych. Venkman, Stantz, Spengler zakładają dość kontrowersyjna firmą, która ma za zadania wyłapywać duchy. Zdobywają sprzęt, znajdują miejscówkę i działają. Ich działania są solą w oku Pecka, urzędnika środowiskowego. Doprowadza do zamknięcia bohaterów w więzieniu. Podczas ich nieobecności pradawny byt Gozer dostaje się do Nowego Jorku przez portal znajdujący się w mieszkaniu Dany Barrett. Niepokorny duch zaczyna opanowywać coraz większy teren. Czy ktoś uratuje miasto? W drugiej części stawiają czoła kolejnym przeciwnikom, a szczególnie złemu magowi, który chce powrócić na Ziemię w ludzkiej postaci, a planuje to zrobić za pomocą dziecka. Jego uwaga trafia na dziecko Dany Barrett. Ekipa postanawia pokrzyżować mu szyki. Produkcje w których świetna gra aktorska, przeplata się z żartami, ciekawymi efektami specjalnymi (jak na tamte czasy) oraz niezapomnianą muzyką (Katarzyna Gnacikowska)
Shutter – Widmo, 2004/2008
Dwie, dobre pozycje, które opowiadają tą samą historię. Pierwszy to tajlandzki pierwowzór, a obie są przerażające, trzymające w napięciu, przyprawiające o mikrozawały i pozostające w głowie na lata. Azjatycka wersja opowiada o Tun i Jane, którzy po imprezie potrącają kobietę i zostawiają ją na miejscu. Po ucieczce chcą zapomnieć o sytuacji i spokojnie żyć w Bangkoku. Niestety kobietę zaczynają prześladować koszmary, a mężczyzna na własnoręcznie wykonanych zdjęciach dostrzega dziwne zjawisko. W niedługim czasie zaczynają ginąć bliskie im osoby. W odsłonie z 2008 roku Ben i Jane, po ślubie, spędzają podróż poślubna w Japonii. Ona prowadzi, potrąca kobietę. Po tym jak odzyskują przytomność, nikogo nie ma na miejscu, ani żadnych śladów. Krótko po zdarzeniu mężczyzna odkrywa na swoich fotografiach postać dziwnej kobiety. Początki podobne, ale dalsze losy przebiegają podobnie. Trochę inny styl kręcenia, azjatycki pierwotny, bardziej surowy, jednak zdecydowanie silniej oddziaływujący. (Katarzyna Gnacikowska)
Coś za mną chodzi (It Follows), 2014
Film, który swojego czasu był przedstawiony, jako przestroga ku radościom z przygodnego seksu. Główną bohaterką jest Jay, dziewczyna ma dziewiętnaście lat i udaje się na randkę z nowo poznanym chłopakiem. Po seansie filmowy ląduja u niego w samochodzie. Mile spędzają chwilę, ale on, podczas seksu, rzuca na nią klątwę. Dziewczyna musi przekazać ją dalej, w taki sam sposób, inaczej umrze. Bagatelizuje sytuacje i żyje dalej, do czasu, aż zaczyna widzieć dziwne wizje oraz niepokojącą staruszkę. Wtedy zaczyna szukać swojej ofiary. Film, który od początku nie porywa, ale wraz z rozwojem fabuła przyciąga. Po prostu chce się wiedzieć co będzie dalej. Wielowymiarowy i z dużą ilością odniesień oraz niejednoznacznych sytuacji. (Katarzyna Gnacikowska)
Szepty (The Awakening), 2011
Florence Cathcart ma bardzo nietypowy jak na swoje czasy zawód. To wyzwolona i pewna siebie pogromczyni szarlatanów i pseudo spirytystów, którzy żerując na stracie i bólu wyciągają kolejne tysiące funtów od nieświadomych, pogrążonych w żałobie Brytyjczyków. Gdy zostaje poproszona o pomoc w rozwikłaniu sprawy tajemniczych duchów w męskiej szkole z internatem nie waha się ani chwili. Udaje się do położonej na odludziu szkole i postanawia zdemaskować wszystkie ukryte w niej tajemnice, udowadniając nauczycielom i uczniom, że nawiedzające ich duchy to jedynie dziecięca błazenada. Jednak bardzo szybko okazuje się, że za całością sprawy może stać coś więcej, a tajemnicza śmierć jednego z uczniów zaburza racjonalny umysł Florence. (Karolina Borys-Kamińska)
Filmy o Warrenach, 2013-2021
Eda i Lorraine Warrenów chyba nie trzeba nikomu przedstawiać. Ta najsłynniejsza na świecie para demonologów i badaczy zjawisk paranormalnych od wielu lat swoimi historiami przeraża wielu i przekonuje niedowiarków. Ich przygody są niesamowite, a miejsca, które odwiedzają sprawiają, że ciarki przechodzą po plecach. Nie kłamią i nie oszukują, a w swoich wystąpienia nikogo nie przekonują siłę. Przedstawiają dowody i pozwalają samodzielnie podjąć decyzję. Filmy stworzone na podstawie ich historii przyprawiają o dreszcze i nieprzespane noce.
W skład serii warrenowych filmów wchodzą:
- Obecność, 2013
- Annabelle, 2014
- Obecności 2, 2016
- Annabelle: Narodziny zła, 2017
- Zakonnica, 2018
- Topielisko. Klątwa La Llorony, 2019
- Annabelle wraca do domu, 2019
- Obecność 3: Na rozkaz diabła, 2021
Jak widzicie tytułów w serii naprawdę nie brakuje, a maraton tych horrorów z pewnością zafunduje Wam niezapomniane Halloween. (Karolina Borys-Kamińska)
1408, 2007
Jedna z najsłynniejszych adaptacji powieści Stephena Kinga opowiada historię Mike’a Ensiln’a, autora bestsellerowych książek o zjawiskach paranormalnych. Zajmuje się on tropieniem i udowadnianiem, że nawiedzone miejsca i straszne historie to jedynie bajki dla dzieci, a życie pozagrobowe i duchy nie istnieją. Jego racjonalny umysł nie potrafi pojąc tego, że istnieją rzeczy, które wykraczają poza jego wizję świata. Gdy podczas zbierania wiadomości do swojej najnowszej książki o nawiedzonych hotelach dostaje pocztówkę z ostrzeżeniem o pokoju 1408 w nowojorskim hotelu Delfin, nie waha się tylko od razu tam jedzie. Dyrektor hotelu, z którym rozmawia, stanowczo mu to odradza. Tłumaczy, że pokój ten jest dziwny, tajemniczy i nikomu jeszcze nie udało się spędzić w nim całej nocy. Mike postanawia podjąć wyzwanie i wynajmuje pokój 1408. Jak minie mu noc? Czy uda mu się… przetrwać? Bo to dzieje się w nawiedzonym apartamencie jest istnie nieprawdopodobne. (Karolina Borys-Kamińska)
