Czy postępowa Austriaczka, z pomocą rozumu i nauki, może okiełznać dziką Rosję? Przed Katarzyną Wielką stoi nie lada zadanie, ale – hej! – przecież rola carycy to jej przeznaczenie. Tylko jak poradzić sobie z całym tym wstecznictwem, przedrzeć się przez społeczną ciemnotę i zabobon, a do tego podtrzymać płomień małżeńskiej namiętności, gdy kraj jest na skraju… wojny domowej?
Po nieudanym zamachu na Piotra III, życie na carskim dworze wraca do normalności… oczywiście według sanktpetersburskich standardów. Katarzyna cieszy się pełnią władzy, podczas gdy jej mąż z radością ucztuje, poluje i wychowuje małego Pawła. Jednak carskiemu małżeństwu daleko do sielanki. Katarzyna i Piotr rozbudzają w sobie zarówno najlepsze, jak i najgorsze instynkty. Ponadto, między nimi wciąż występuje dużo przemilczeń. Wkrótce okaże się, że łóżkowa namiętność nie wystarczy, aby scementować relację. Para zasięgnie porad specjalisty. Tymczasem na dworze, jak zwykle, każdy zajmuje się swoimi intrygami w nadziei, że wyjdzie na jego…
Koniec już tych śmiechów
Wielka to brytyjsko-australijska produkcja w reżyserii Tony’ego McNamary – scenarzysty nagrodzonej Oscarem Faworyty. Serial ten można umieścić gdzieś między komedią a satyrą historyczną, jednak nie brakuje w również nim wątków dramatycznych, a nawet głęboko psychologicznych. Nic dziwnego, że zdobył prestiżową nagrodę Emmy za rok 2022 oraz liczne nominacje do Złotych Globów. Czy trzeci sezon również zasłużył na wyróżnienie, a może formuła zaczęła się wyczerpywać?
W kolejnej odsłonie twórcy kładą nacisk na ekspozycję portretów psychologicznych bohaterów, przez co ten sezon staje się bardziej przejmujący. Katarzyna (w tej roli Elle Fanning) dorasta, pozbywa się złudzeń i młodzieńczego idealizmu. Dzięki przewodnictwie Arcy’ego (granego przez Adama Godleya) i ciotki Elizabeth (Belinda Brominow) coraz lepiej poznaje rosyjską naturę. Stopniowo staje się zręczną graczką na scenie politycznej. Choć pragnie być postępową wizjonerką, każda nowinka przysparza jej więcej wrogów. Jak daleko może się posunąć, aby nie stać się celem kolejnego zamachu? I czy w rankingu popularności da się spaść jeszcze niżej?
Piotr (Nicolas Hoult) wydaje się być zadowolony z roli ojca i męża, ale czy na pewno? Eks-car zaczyna mieć wątpliwości. Korona w delikatnych, kobiecych dłoniach – przecież ojciec zbyłby go śmiechem. Oddanie władzy godzi w jego męskość, chociaż – paradoksalnie – nigdy nie chciał zasiąść na tronie. Co zwycięży – miłość do Katarzyny czy urażona duma?
Cień Piotra Wielkiego pada nie tylko na Piotra, ale również na Elizabeth, która wciąż nie może zdławić płomiennego uczucia, jakim darzyła mężczyznę za życia. W trzecim sezonie twórcy poświęcają jej postaci zdecydowanie więcej uwagi. Kobieta odkrywa, że – nieświadomie – całe swoje jestestwo podyktowała Piotrowi Wielkiemu. Lata po jego śmierci wciąż przeżywa żałobę, niezdolna odpowiedzieć sobie na fundamentalne pytania: Kim jest bez niego? Czego pragnie? Jaki drzemie w niej potencjał? Może – przy dobrych wiatrach – sama byłaby w stanie zostać carycą?
Survival po dworsku
Przetrwanie na carskim dworze wymaga nie lada umiejętności. Czasem należy zastosować niewybredne fortele, aby utrzymać się na powierzchni. Po przejęciu władzy przez Katarzynę, sytuacja niektórych dworzan staje się niepewna (nie zapominajmy, ilu z nich było lojalnych Piotrowi III). Z trudnego położenia zdaje sobie sprawę między innymi Georgina Dymova (Charity Wakefield). Była kochanka cara zaczyna prowadzić niebezpieczną grę – z zagorzałej przeciwniczki Katarzyny zamienia się w postępową, feministyczną działaczkę, rzekomo oświeconą podczas pobytu w Paryżu. O względy carycy rywalizuje głównie z Marial (Phoebe Fox), która zaczyna rozumieć, że na drodze jej przyjaźni z władczynią stoją pewne przeszkody. Największą z nich jest… Piotr III.
Arcy również stąpa po cienkim lodzie. Relacja między nim i Katarzyną udowadnia, jak kruchy może być sojusz ołtarza z tronem. Wystarczy iskra, aby podpalić lont. Na skutek ich niesnasek, Rosja wkrótce stanie w płomieniach.
Dynamiczne duety
Wcielająca się w rolę carycy Elle Fanning ponownie zaskakuje. Oto aktorka, która zaczęła karierę w segmencie dziecięcym, przechodząc potem do produkcji młodzieżowych, udowadnia, że czasem wystarczy odpowiednia rola, aby uwolnić swój potencjał. Z wielką przyjemnością ogląda się zarówno ją, jak i Nicolasa Houlta w roli Piotra III. Tak jak w poprzednich dwóch sezonach, para tworzy dynamiczny, fascynujący duet, w którym ścierają się zarówno charaktery, jak i wartości życiowe. Związek Katarzyny i Piotra to jeden z najdobitniejszych dowodów na ślepotę i nieprzewidywalność miłości. Razem są dziwni, zdumiewający i… osobliwie piękni. Może dlatego po emocjonalnym ciosie z drugiej połowy sezonu tak długo nie można się pozbierać?
Na wyróżnienie zasługują także Belinda Brominow oraz Adam Godley. Ciotka Elizabeth i Arcy to stare wygi, które zasady postępowania na dworze mają w małym paluszku. Można pomyśleć, że Katarzyna byłaby głupia, gdyby nie skorzystała z ich doradztwa i przychylności. Jednak każdy ma swoje powody, aby forsować pewne rozwiązania. Choć Elżbieta i Arcy są sojusznikami, nierzadko obierają różne drogi, aby dotrzeć w to samo miejsce. Oglądanie intelektualnej rozgrywki o wysokie stawki może przynieść widzom sporo satysfakcji.
Na bogato
Wspomnienie o walorach estetycznych serialu to jedynie formalność, aby potwierdzić, że twórcy „trzymają poziom”. W Wielkiej nie można się przyczepić ani do kostiumów, ani do scenografii. Tak jak w przypadku dwóch poprzednich odsłon, większość akcji ma miejsce na dworze w Sankt Petersburgu. Są przepych, pompa i miejscami absolutnie dekadencka przesada, ale to efekt jak najbardziej zamierzony. Głównie w tym tkwi urok komercyjnych filmów i seriali kostiumowych takich jak Faworyta, Maria Antonina czy chociażby Bridgertonowie.
Wisienką na torcie jest w Wielkiej bez wątpienia muzyka. Ścieżka dźwiękowa stanowi mieszankę utworów klasycznych i nowoczesnych, co również przejawia się jako nośny trend w produkcjach quasi-historycznych. Podczas gdy instrumentalne klasyki idealnie sprawdzają się jako tło sytuacyjne, utwory współczesne oddają wewnętrzny stan postaci i uwiarygadniają jej wszelkie introspekcje.
Seans (miejscami) trudny
Trzecia odsłona Wielkiej zdecydowanie zasługuje na uwagę. Władczyni dorasta, staje przed kolejnymi wyzwaniami i to właśnie moment, w którym absurdalna satyra nabiera psychologicznej głębi. Oczywiście, w serialu wciąż na próżno szukać sprawdzonych faktów historycznych, ale osoby zaznajomione z koncepcją (a tym bardziej z Faworytą) wiedzą, na co przymknąć oko. W końcu Wielka to historia „miejscami prawdziwa”.
Tym razem jednak nie poleciłabym jej jako luźnego serialu do obejrzenia ciągiem (choć – jak wiemy z autopsji – przed binge-watchningiem często trudno się powstrzymać). W połowie sezonu widzowie dostają cios, po którym naprawdę trudno się pozbierać i który znacząco wpływa na dynamikę fabuły. Warto mieć ten fakt na uwadze.
