Metryczka filmu (Informacje wstępne)
- Tytuł polski: Pewnego dnia
- Tytuł oryginalny: One Day
- Rok produkcji/premiery: 2011 (premiera światowa: 8 sierpnia 2011; premiera w Polsce: 21 października 2011)
- Kraj(e) produkcji: USA, Wielka Brytania
- Gatunek: Romans, Dramat
- Czas trwania: 107 minut
- Reżyseria: Lone Scherfig
- Scenariusz: David Nicholls
- Na podstawie: Powieści „Jeden dzień” („One Day”) autorstwa Davida Nichollsa.
- Główna obsada:
- Anne Hathaway (jako Emma Morley)
- Jim Sturgess (jako Dexter Mayhew)
- Romola Garai (jako Sylvie)
- Rafe Spall (jako Ian)
- Ken Stott (jako Steven, ojciec Dextera)
- Patricia Clarkson (jako Alison, matka Dextera)
- Jodie Whittaker (jako Tilly)
- Muzyka: Rachel Portman
- Zdjęcia: Benoît Delhomme
- Produkcja: Focus Features, Film4 Productions, Random House Films
- Dystrybucja w Polsce: Monolith Films
Wstęp – pierwsze wrażenia i ogólny zarys
„Pewnego dnia” w reżyserii Lone Scherfig („Była sobie dziewczyna”) to wzruszająca i melancholijna adaptacja bestsellerowej powieści Davida Nichollsa, która z niezwykłą czułością portretuje dwadzieścia lat skomplikowanej relacji między dwójką przyjaciół. Film, dzięki swojej unikalnej strukturze narracyjnej, śledzącej losy bohaterów każdego 15 lipca przez dwie dekady, staje się refleksyjną opowieścią o miłości, przyjaźni, straconych szansach i nieuchronnym upływie czasu. Z Anne Hathaway i Jimem Sturgessem w rolach głównych, „Pewnego dnia” to kino, które potrafi rozbawić, wzruszyć do łez i skłonić do refleksji nad własnymi życiowymi wyborami.
Opis fabuły (bez kluczowych spoilerów)
15 lipca 1988 roku, w dniu ukończenia studiów na Uniwersytecie Edynburskim, drogi Emmy Morley (Anne Hathaway) i Dextera Mayhewa (Jim Sturgess) krzyżują się po raz pierwszy. Ona jest inteligentną, ambitną, ale nieco zakompleksioną idealistką z klasy robotniczej, marzącą o zmienianiu świata. On to czarujący, beztroski i zamożny playboy, który planuje podróżować i czerpać z życia pełnymi garściami. Mimo że pochodzą z różnych światów i mają inne plany na przyszłość, spędzają ze sobą noc, która staje się początkiem ich wieloletniej przyjaźni. Film pokazuje ich losy, spotykając się z nimi każdego kolejnego 15 lipca przez następne dwadzieścia lat. Obserwujemy, jak ich życia ewoluują – jak zmieniają się ich marzenia, kariery, związki i oni sami. Emma zmaga się z brakiem pewności siebie, podejmując mało satysfakcjonujące prace, zanim w końcu odnajduje swój głos jako pisarka. Dexter, z kolei, osiąga szybki, ale powierzchowny sukces jako prezenter telewizyjny, pogrążając się w alkoholu, narkotykach i przelotnych romansach. Mimo że ich drogi często się rozchodzą, a życie rzuca im pod nogi kolejne wyzwania, ich niezwykła więź pozostaje stała, choć pełna jest niewypowiedzianych uczuć, straconych szans i pytania, czy kiedykolwiek będą w stanie być razem.
Analiza elementów filmowych
Reżyseria i scenariusz
Lone Scherfig reżyseruje film z dużą wrażliwością i wyczuciem, koncentrując się na emocjonalnej podróży bohaterów. Jej styl jest elegancki i nostalgiczny, a unikalna struktura narracyjna, choć momentami może wydawać się nieco fragmentaryczna, skutecznie oddaje upływ czasu i zmienność ludzkiego losu. Reżyserka umiejętnie balansuje między humorem, romantyzmem a melancholią. Scenariusz, napisany przez samego autora powieści, Davida Nichollsa, jest wierną i sprawną adaptacją. Choć skondensowanie dwudziestu lat w niecałe dwie godziny jest wyzwaniem, scenariuszowi udaje się uchwycić esencję relacji Emmy i Dextera oraz ich indywidualne przemiany. Dialogi są inteligentne, dowcipne i często bardzo poruszające.
Aktorstwo
Anne Hathaway jako Emma Morley i Jim Sturgess jako Dexter Mayhew tworzą niezwykle wiarygodny i poruszający duet. Hathaway doskonale oddaje niepewność, inteligencję i ciepło swojej bohaterki, a jej transformacja z zakompleksionej dziewczyny w pewną siebie kobietę jest przekonująca (choć jej brytyjski akcent bywał krytykowany). Jim Sturgess jest równie znakomity w roli czarującego, ale i tragicznego Dextera. Jego postać przechodzi drogę od beztroskiego aroganta do zagubionego mężczyzny zmagającego się z konsekwencjami swoich wyborów. Chemia między Hathaway a Sturgessem jest sercem filmu – ich przyjaźń, pełna wzlotów i upadków, jest niezwykle autentyczna. Obsada drugoplanowa, w tym Rafe Spall jako nieudolny komik i partner Emmy oraz Patricia Clarkson jako matka Dextera, również prezentuje wysoki poziom.
Aspekty techniczne i wizualne
Zdjęcia Benoît Delhomme’a są piękne i malownicze, dobrze oddając atmosferę różnych miejsc (Edynburg, Londyn, Paryż) i zmieniających się dekad. Montaż jest kluczowy dla filmu i sprawnie łączy ze sobą kolejne lata z życia bohaterów. Scenografia i kostiumy wiernie odtwarzają realia i modę lat 80., 90. i 2000.
Muzyka i dźwięk
Elegancka i melancholijna ścieżka dźwiękowa Rachel Portman doskonale buduje nastrój i podkreśla emocje bohaterów. Wykorzystano również wiele piosenek z poszczególnych epok, co dodaje filmowi autentyzmu i nostalgicznego klimatu.
Głębsze spojrzenie – tematyka, przesłanie, interpretacje
„Pewnego dnia” to przede wszystkim poruszająca opowieść o skomplikowanej naturze miłości i przyjaźni. Film bada cienką granicę między tymi dwoma uczuciami i pokazuje, jak trudno jest czasem zrozumieć własne serce i podjąć właściwą decyzję. Jest to również refleksja nad upływem czasu, straconymi szansami i dorastaniem. Historia Emmy i Dextera ukazuje, jak różne ścieżki życiowe, wybory i przypadki kształtują naszą przyszłość i jak łatwo jest przegapić to, co najważniejsze. Film porusza temat różnic klasowych i społecznych, które początkowo stanowią barierę dla bohaterów. Wątek poszukiwania własnej drogi i spełnienia jest kluczowy dla obu postaci. Emma musi znaleźć w sobie odwagę, by realizować swoje pisarskie ambicje, a Dexter musi zmierzyć się z pustką kryjącą się za powierzchownym sukcesem. Przesłanie filmu jest słodko-gorzkie: życie jest pełne nieoczekiwanych zwrotów, a miłość często przychodzi w najmniej spodziewanym momencie, dlatego warto doceniać każdą chwilę i ludzi, którzy są dla nas ważni.
Mocne strony filmu
- Oryginalna i wciągająca struktura narracyjna.
- Znakomite i poruszające kreacje Anne Hathaway i Jima Sturgessa.
- Wzruszająca i pełna życiowej prawdy historia o miłości i przyjaźni.
- Inteligentny i dowcipny scenariusz Davida Nichollsa.
- Piękna strona wizualna i nostalgiczny klimat.
- Film, który bawi, wzrusza i skłania do refleksji.
Słabsze strony / potencjalne rozczarowania
- Fragmentaryczna narracja może sprawić, że niektóre okresy z życia bohaterów wydają się być potraktowane zbyt pobieżnie.
- Finałowy zwrot akcji, choć zgodny z książką, jest dla niektórych widzów zbyt melodramatyczny lub okrutny.
- Brytyjski akcent Anne Hathaway był przedmiotem krytyki.
- Film nie unika pewnych klisz typowych dla komedii romantycznych.
Dla kogo ten film? (Grupa docelowa)
„Pewnego dnia” to propozycja dla miłośników inteligentnych, wzruszających dramatów romantycznych. Film z pewnością przypadnie do gustu fanom powieści Davida Nichollsa, a także osobom ceniącym historie o skomplikowanych relacjach międzyludzkich, opowiedziane na przestrzeni wielu lat. To kino dla tych, którzy szukają w romansie czegoś więcej niż tylko prostej bajki – refleksji nad życiem, miłością i upływem czasu.
Podsumowanie i ocena końcowa
„Pewnego dnia” to piękna, mądra i niezwykle poruszająca opowieść, która na długo pozostaje w pamięci. Lone Scherfig i David Nicholls stworzyli film, który jest wierny duchowi bestsellerowej powieści, oferując widzom słodko-gorzką podróż przez dwadzieścia lat życia dwójki przyjaciół. Znakomite role Anne Hathaway i Jima Sturgessa, oryginalna narracja i uniwersalne przesłanie czynią z tej produkcji jedną z najlepszych i najbardziej wartościowych komedii romantycznych ostatnich lat. To film, który chwyta za serce i przypomina o kruchości życia i sile miłości. Ocena: 8/10 – Wzruszająca i mądra opowieść o miłości i czasie.
FAQ (Najczęściej Zadawane Pytania)
- Na jakiej książce oparty jest film? Film jest adaptacją bestsellerowej powieści brytyjskiego pisarza Davida Nichollsa z 2009 roku, zatytułowanej „Jeden dzień” („One Day”).
- Czy David Nicholls, autor książki, brał udział w tworzeniu filmu? Tak, David Nicholls jest autorem scenariusza do filmu, co zapewniło wierność adaptacji w stosunku do materiału źródłowego.
- Dlaczego data 15 lipca jest tak ważna w filmie? 15 lipca to dzień, w którym główni bohaterowie, Emma i Dexter, poznali się po raz pierwszy. W Wielkiej Brytanii jest to również Dzień Świętego Swituna, z którym związana jest legenda pogodowa, co jest subtelnie wspomniane w filmie.
- Gdzie kręcono film? Film kręcono w autentycznych lokacjach, m.in. w Edynburgu, Londynie oraz w Paryżu.