Znalezienie ciekawego serialu to niełatwe zadanie. Zbyt długi, zbyt nudny, zbyt banalny – takie tasiemce oferuje nam Internet. Okazuje się jednak, że Netflix wyprodukował coś genialnego. Owocem tego geniuszu jest Atypowy!
Choć zabrzmi to banalnie, Atypowy to serial o życiu. Jednak nie takim zwykłym, jakie prowadzi każdy z nas. Sam, bo tak ma na imię główny bohater, to osoba ze spektrum autyzmu. Ma 16 lat i jak każdy nastolatek chodzi do liceum. Różni się od neurotypowych (osób bez autyzmu) w niemal każdym calu. Inaczej rozumie pewne kwestie oraz inaczej sobie z nimi radzi. Jego rzeczywistość w niczym nie przypomina naszej. Przez 30 minut każdego odcinka Sam wciąga odbiorcę w swój wyjątkowy oraz nieprzewidywalny świat.
Świat pingwinów, Antarktydy, dziewczyn oraz dziwactw. Nie robi tego jednak w przygnębiający sposób, a wręcz przeciwnie. Jego humor sprawia, że nawet najsmutniejsze kwestie, stają się zabawne oraz rozśmieszają do łez. Podczas opowiadanej przez Sama historii możemy poczuć się jak jego terapeuta, któremu zwierza się nawet z najskrytszych myśli. Towarzyszymy mu zarówno w chwilach smutku oraz radości patrząc na wszystko z perspektywy (nie)zwykłego amerykańskiego nastolatka.
Choć w serialu pierwsze skrzypce gra Sam, nie można pominąć jego barwnej familii. Rodzinka Gardnerów to mama Elsa, tata Doug oraz siostra Casey. Każde z nich jest na swój sposób wyjątkowe oraz wywiera wielki wpływ na nastolatka. Już od pierwszego odcinka zyskują sympatię widza, który razem z nimi próbuje zrozumieć świat autystyka.
Atypowy zahacza także o wątki problemów rodzinnych. Znajdziemy w nim małżeństwo, w którym miłość powoli się ,,wypala’’, nadopiekuńczą matkę oraz zagubionego ojca. Casey, choć z pozoru wydaje się zwyczajną nastolatką, musi radzić sobie z problemami sama, bowiem pozostaje w cieniu brata. Mimo to, najciekawszą i najzabawniejszą postacią drugoplanową okazuje się przyjaciel Sama, Zahid. Ma obsesję na punkcie seksu, a tym samym stara się edukować swojego przyjaciela w tej dziedzinie. Jego kwestie bawią do łez, a gra aktorska odtwórcy roli powala. To właśnie te postaci, razem wzięte nadają Atypowemu tego, co sprawia, że jest wyjątkowy i niepowtarzalny.
W tym serialu wszystko zostało dopięte na ostatni guzik. Wisienką na torcie okazuje się gra aktorska Keira Glichrista, który wciela się w główną rolę. Chłopak perfekcyjnie oddaje zachowania autystyków. Bez problemu radzi sobie z mimiką, tikami oraz sposobem mówienia. Serial został skonstruowany tak, że Samowi towarzyszymy wszędzie. Poznajemy więc życia autystyka od kuchni. Jest on narratorem, dlatego jesteśmy w jego głowie oraz poza nią. Pozwala nam to na zauważenie tak drobnych smaczków, jak mimowolne tiki autystyków oraz specyficzne ruchy, które ich cechują.
Atypowy to serial, który wciągnął mnie bez reszty. Jeden odcinek to za mało, dwa również, z trzecim jest tak samo. I tak dalej, i tak dalej. To rodzaj serialu, który ogląda się z szeroko otwartymi oczami (nawet gdy jest 2 w nocy, a rano trzeba wstać na zajęcia). Przedstawiana historia nie jest nudna i przewidywalna. Oglądając widz czuje się jakby sam był członkiem tej rodzny. W czasie seansu brzuch boli od śmiechu, a oczy łzawią ze wzruszenia. Atypowy łączy w sobie wszystko to, co najlepsze w produkcjach telewizyjnych. Uczy bawiąc, bawi ucząc. Edukuje i otwiera szerko oczy na kwestie, o których większość ludzi nie ma pojęcia. To nie tylko świetna komedia, ale również taka, która pokazuje nam (neurotypowym) inny świat. Tym samym zachęca do zapoznania się z tematem, nad którym w pędzącym z zawrotną prędkością świecie, nie mamy czasu się zastanowić.
