Osoby decydujące się na obejrzenie thrillera muszą być przygotowane na wszelkiego rodzaju brutalne sceny, w tym także na niecenzuralne słowa, przemoc, rozlew krwi, a nawet widok zmasakrowanych ciał. Zwłaszcza jeśli jednym z bohaterów jest nieobliczalny psychopata – wówczas nic nie powinno nas dziwić, gdyż jego zachowanie, im bardziej irracjonalne, tym większe robi wrażenie na widzach. Czy istnieje jakaś nieprzekraczalna granica określająca poziom wiarygodności fabuły takich filmów? Raczej nie. Oglądanie produkcji tego typu może nie sprawia przyjemności, ale intryguje i wyzwala wiele emocji. Przedstawiają one bowiem niecodzienną prawdę o postępowaniu osób chorych umysłowoi odzwierciedlają istotę problemu ich ofiar. Wbijają w fotel, zmuszają do rozmyślania nad sensem pewnych spraw. Zaciekawiają swoim przebiegiem. Niepoczytalna to obraz wpisujący się w ramy powyższego opisu, opowiadający o bezsilności osaczonej przez prześladowcę kobiety. Czy zachowa ona zdrowe zmysły, wiedząc, że prawie wszyscy stoją po przeciwnej stronie? Z pewnością jej historia wywoła w was wiele różnych odczuć. Dlaczego? Szczegóły znajdziecie poniżej.
Wbrew swojej woli
Sawyer Valentini (Claire Foy) próbuje na nowo poskładać swoje życie po wydarzeniach z przeszłości, które zrujnowały jej zdrowie psychiczne. Zostaje przymusowo umieszczona w zamkniętym ośrodku, gdzie ożywają dawne lęki. Absurdalność tej sytuacji początkowo wytrąciła mnie z równowagi, ale po pewnym czasie wszystko zostało wyjaśnione. Akcja powoli brnęła do przodu a ja ciągle zadawałam sobie mnóstwo pytań dotyczących losu bohaterki. Z niedowierzaniem poznawałam kolejne fakty z jej życia. Oglądanie tego filmu było dla mnie pewnego rodzaju lekcją cierpliwości. Chciałam, aby akcja toczyła się z większym rozmachem, bym jak najszybciej mogła zaspokoić swoją ciekawość. Takie niedomówienia to dość sprytne rozwiązanie, pomagające skupić uwagę widza na fabule filmu. W dużym napięciu czekałam, by wszystkie informacje połączyły się w logiczną całość.
Rozwój wydarzeń przemawia na niekorzyść protagonistki. Prawie każdy kadr potęguje atmosferę niepewności. Na pierwszy plan wychodzą dość szokujące sceny – przebieg niektórych z nich okazał się dla mnie niespodziewany. Steven Soderbergh (reżyser) wie, jak zrobić wrażenie na widzach – kiedy myślimy, że nic już nas nie zaskoczy, nagle akcja toczy się wbrew naszym przewidywaniom. Możemy obserwować bezradność bezbronnej kobiety i skutki chorego, niszczącego uczucia, które zrodziło się w umyśle jej prześladowcy. Tę postać poznajemy po pewnym czasie i do końca nie jesteśmy świadomi, jakie są jej zamiary. Jednak szybko dowiadujemy się prawdy. Nawet zbyt wcześnie, przeciągnięcie tej niejasności wzbudziłoby u odbiorców jeszcze więcej wątpliwości. Pomimo tego scenariusz Niepoczytalnej i tak dostarcza wielu wrażeń.
Niedopracowane szczegóły
Mogę się przyczepić do przebiegu kilku sytuacji z fabuły filmu, są to niuanse nietrudne do zauważenia dla wnikliwego odbiorcy. Jednak po chwili zastanowienia przyjęłam je do wiadomości, tracąc chęć do analizy ich zasadności. Jeżeli nie irytują was drobne niedociągnięcia i nie do końca wyjaśnione epizody, to będziecie w stanie przymknąć na nie oko. Osoby dociekliwe mogą poczuć się w kilku momentach zniecierpliwione ogólnikami przedstawiającymi tylko efekt końcowy niektórych wydarzeń, pokazaniem pewnych faktów bez pogłębienia wcześniejszych scen.
Zdjęcia w tej produkcji raczej nie dostarczają przyjemnych wrażeń, przede wszystkim służą pogłębieniu psychologicznego portretu bohaterki. Retrospekcje z jej przeszłości wyjaśniają nam powód załamania i związek z prześladującym ją psychopatą. Bezsilność wobec instytucji razi wraz z każdą sceną, a klimat panujący w ośrodku wprawia w osłupienie. Możemy zauważyć powtarzalność niektórych scen. W konsekwencji potęguje to duszność atmosfery i pozwala zrozumieć powagę sytuacji, w której znalazła się kobieta.
Mieszane uczucia
Podczas oglądania Niepoczytalnej miałam różne odczucia, od irytacji przez niecierpliwość aż po niedowierzanie. Film zainteresował mnie na tyle, bym dotrwała do napisów końcowych bez ziewania i myślenia o czymś zupełnie innym. W ostateczności polecam go fanom thrillerów z wątkami psychologicznymi. Jeżeli lubicie trudne tematy, to powinien was zainteresować. Na płycie DVD znajdziemy ponadto ciekawy materiał dodatkowy – Niepoczytalność: reportaż o realizacji – w wersji oryginalnej z napisami w języku polskim. Przyznam, że lubię tego typu informacje pozwalające dowiedzieć się więcej o danej produkcji. Zawsze zwracam na nie uwagę i nigdy nie zapominam o ich obejrzeniu. Z pewnością będziecie ciekawi, co w tym przypadku realizatorzy w nich zawarli.
Tytuł oryginalny: Unsane
Reżyseria: Steven Soderbergh
Rok powstania: 2018
Czas trwania: 1 godzina 38 minut
Grafiki: Imperial
