Popbookownik objął książkę swoim patronatem.
Za przekazanie egzemplarza recenzyjnego do współpracy patronackiej dziękujemy Wydawnictwu Jaguar
Kiedy pojawia się zapowiedź nowej pozycji odnoszącej się do czarów, magii i wszelkich zjawisk paranormalnych, to od razu wiem, iż muszę ją przeczytać, mimo że podobnych historii jest wiele, a schematy są w nich powielane w większym lub mniejszym stopniu. Ciągle liczę na coś nowego, oryginalnego, co zawładnie moim wiedźmim serduszkiem na zawsze. I właśnie z takim nastawieniem zasiadłam do książki Extasia, szczególnie że opis zapowiada bardzo dobrą przygodę.
Kobieta, która wyrzekła się swojego imienia i nazwała się Amity. Przez lata przygotowywała się do bycia jedną ze Świętych, aby rodzina czuła dumę, oraz chciała wymazać z pamięci mieszkańców przewinienia wygnanej matki. Nareszcie nadszedł ten dzień, kiedy jej wysiłki zostaną docenione, a czerwony kaptur ozdobi głowę. Niestety zło czai się wszędzie, a pokus jest tak dużo, że tylko osoby o silnym charakterze potrafią się im oprzeć. Czy Amity uda się ocalić Przystań, a może ulegnie i podąży ścieżką grzechu?
Czas na coś nowego
W książkach pojawiło się już tyle motywów z tematyki fantasy, że naprawdę ciężko jest wymyślić coś nowego, jednak trzeba przyznać, iż Claire Legrand to się udało.
Przystań to społeczeństwo dość hermetyczne, oddzielone od reszty świata murem, wręcz zaściankowe, które ma swoje reguły oraz zasady i nie przyjmuje innego myślenia. Dawne czasy już odeszły, a winne są temu kobiety, to właśnie one ponoszą karę za dawne grzechy. Dlatego powołano cztery Święte, które muszą znosić zniewagi, wysłuchiwać grzechów innych oraz modlić się. Podczas spotkań są opluwane oraz poniewierane, a to wszystko dla dobra ogółu. Oczywiście wymaga się, aby były pokorne i w ciszy znosiły każdą zniewagę. Pozostały trzy Święte, a Amity dołącza jako czwarta.
Obłęd i perfekcja. Gąsienica – recenzja książki
Fantazym pełną parą
W książce idealnie ukazano to, jak zbytni fanatyzm wpływa na postrzeganie świata oraz zachowanie, gdzie wiara jest najmniej istotną sprawą. Ludzie z Przystani myślą, że jeśli są odgrodzeni, to Diabeł ich nie znajdzie, czują się bezpieczni dzięki swoim brutalnym zachowaniom, zwłaszcza że czwarta Święta ma dołączyć do kręgu. Myśli tak również główna bohaterka, niestety to błędne założenia, a kolejna osoba ginie podczas namaszczenia protagonistki. Kobieta postanawia ochronić wioskę za wszelką cenę, nawet kosztem siebie.
Extasia napisana jest w bardzo specyficznym stylu, gdzie myśli bohaterki przeplatają się z dziejącą się akcją. Czasem nie wiadomo, czy opisywane sytuacje są wytworem wyobraźni, a może realnie dziejącymi się rzeczami. Amity waha się między swoimi pragnieniami, próbą dążenia do doskonałości a oczekiwaniami innych. Podczas czytania widać, jak zmienia się, od zlęknionej, wręcz fanatycznie wierzącej osoby, do kobiety pewnej siebie oraz przestającej ślepo ufać innym. Zaczyna doceniać siebie.
Ciężkie klimaty
Powieść nie jest przesłodzona, a wręcz surowa. W treści przeplatają się tematy religijne z tymi zakazanymi, cielesnymi, nieprzystającymi wierzącym ludziom. Wiele rzeczy nie jest napisanych wprost, trzeba się domyślać, o co chodzi, daje to szansę na swobodną interpretację.
Podczas czytania człowiek jednocześnie odczuwa niepokój, frustrację i zdenerwowanie na zasady panujące w Przystani. Cały czas odnosiłam wrażenie, że mężczyźni stali się bardzo niesprawiedliwi, chcą decydować za kobiety, wmawiając im, iż to one są powodem zła na świecie.
Extasia to nie jest łatwa lektura, przy której zasiądzie się na jeden wieczór dla rozrywki. Fakt, że treść to oryginalna propozycja, ale przeważają w niej mrok, fanatyzm, tajemnice, niedowiedzenia, ale również Diabeł, grzech. Pokuszę się o stwierdzenie, iż klimat często przytłacza, jest ciężki.
Poznajcie Amity
Główna bohaterka to mądra kobieta, ale często zaślepiona przekonaniami innych. Z czasem dociera do niej coraz więcej, jakby otwierała oczy na prawdę. Jest rozbita między tym, kim chce być a czego pragną od niej inni. Wpada między dwa zupełnie inne światy, gdzie fanatyzm i zaślepienie nie pozwalają na dostrzeżenie, że jedno oraz drugie założenie stało się złe. Leśne czarownice kontra przeświadczeni o swojej nieomylności mężczyźni to mieszanka wybuchowa. Można napisać że autorka w dość nowatorski sposób przedstawiła motyw magii, jako coś pierwotnego, złego, prowadzącego do zgubienia i samego Diabła.
Sposób prowadzenia fabuły odbieram jako ciekawy, ponieważ akcja rozkręca się w miarę czytania książki. Wraz z Amity poznajemy świat, który również dla niej jest nowy. Można napisać że autorka odpowiada na pytania pojawiające się podczas czytania, z bohaterką przeżywamy przygody.
Przemoc na porządku dziennym
W Extasi pokazano, że motywy maltretowania, znęcania, gnębienia mogą być akceptowalne przez społeczeństwo. Mam wrażenie, iż autorka odnosi się po części do sytuacji dziejących w naszej rzeczywistości i wyraża jawny sprzeciw wobec takiego zachowania. Przy wielu scenach czytelnik nie czuje się dobrze, wręcz jest zbrukany panującym klimatem. Odczuwa się psychiczny dyskomfort podczas czytania.
Serdecznie polecam Extasię, ponieważ styl pisania autorki jest ciekawy, a przekazywane treści są ważne i zmuszają do przemyśleń nad własnymi założeniami. Jeśli lubisz klimaty Opowieści podręcznej, to na pewno lektura sprawi ci przyjemność.
Tytuł: Extasia
Autor: Claire Legrand
Liczba stron: 464
Wydawnictwo: Jaguar
