2 czerwca odszedł wieloletni redaktor naczelny „Nowej Fantastyki”, Maciej Parowski, nazywany ojcem i sercem polskiej literatury fantastycznej. Autorzy i redaktorzy pisma żegnając go, jednocześnie dają czytelnikowi nadzieję na to, że ten gatunek prozy ma się u nas dobrze i nie brakuje ludzi pragnących dalej go rozwijać.
Wspomnienia
Wielu popularnych autorów książek publikowało swoje pierwsze teksty właśnie w „Nowej Fantastyce”. Łukasz Orbitowski, Wojciech Chmielarz, Jacek Dukaj, Andrzej Sapkowski i kilku innych związanych z fantastyką pisarzy, w ciepłych słowach podzielili się wspomnieniami dotyczącymi tego, jakim człowiekiem i redaktorem był Maciej Parowski, jak wpłynął na ich twórczość oraz jak bardzo oddany był swojej pracy przy tekstach. Ponadto Rafał Kosik w swoim felietonie Twarzą ku niebu parafrazując tytuł książki byłego redaktora naczelnego pod tytułem Twarzą ku ziemi, opisuje swój debiut w miesięczniku i współpracę z Parowskim.
Garść optymizmu
Redaktorzy pisma po raz kolejny serwują czytelnikom znakomite artykuły i felietony poruszając różnorodne problemy i zagadnienia szeroko pojętej fantastyki i si-fi. Witold Vargas w Nanofantastyce ludowej przybliża podania i opowieści o stworzeniach krasnalopodobnych i mniejszych, które miały pomagać lub szkodzić mieszkańcom różnych regionów kraju. Łukasz M. Wiśniewski argumentuje dlaczego, biorąc za przykład gry z serii Elder Scroll,s twórcy tak bardzo upodobali sobie tworzenie różnorodnych ras kotoludzi. Tomasz Kołodziejczak w Bezu Bezu Bez Bez udowadnia, że fantastyka nie zajmuje się jedynie tworzeniem światów, ale także stara się pokazać, jak ten istniejący mógłby wyglądać bez elementów, które wydają nam się oczywiste. Autor podaje tu przykład z Nadejścia nocy Asimowa, w którym nigdy nie zapada noc lub Władcy Pierścieni Tolkiena, gdzie nie następuje postęp technologiczny. Łukasz Orbotowski podczas swojego Orbitowania po kinie zastanawia się nad Naturą szczęścia na przykładzie hiszpańskiego filmu Intacto. Główny bohater jako jedyny wychodzi cało z katastrofy lotniczej, tym samym odkrywa, że jego fart jest jak supermoc, co mi osobiście nasunęło skojarzenie z Domino z filmu Deadpool 2. Zaczyna więc testować swoje szczęście, ale czy to dobra droga?
Moją uwagę przykuł tekst Petera Wattsa Dyskretny i niedoceniony geniusz Odpowiednika. Opisuje on serial fantastyczny, w którym rzeczywistość rozdziela się na dwa równoległe wszechświaty. Wie o tym garstka wtajemniczonych, a podróżowanie pomiędzy nimi jest ograniczone surowymi zasadami. Niestety, serial został anulowany po dwóch sezonach, ale jego opis zainteresował mnie na tyle, że zamierzam się z nim jak najszybciej zapoznać.
Wywiady
W tym numerze Przemysław Pawełek przepytał Stana Sakai o jego komiksy o Usagim – białym króliku, który jest samurajem. Sakai opowiada dlaczego w stworzonym przez niego świecie spotykamy jedynie zwierzęcych bohaterów, co symbolizują oraz jak jego bohater rozwinął się na przestrzeni lat. Michał Hernes natomiast rozmawiał z Olgą Tokarczuk o współczesnych problemach literatury gatunkowej, niepoważnym traktowaniu fantastyki, która przecież niejednokrotnie podejmuje trudne tematy i coraz częściej wychodzi poza gatunkowe ramy. Ale także o tym dlaczego Tokarczuk nie ogląda Gry o tron, a woli sięgnąć po inne tytuły z bogatej listy współczesnych seriali.
Książka miesiąca i inne recenzje
Świat miniony to, według Marcina Zwierzchowskiego, książka niezwykle trudna do zaklasyfikowania. Tom Sweterlitch sprawnie łączy w niej elementy kryminału i si-fi, a tym samym udowadnia, że i tu klasyczny podział gatunkowy się nie sprawdza.
Obok mamy natomiast publikację Nie ma czasu. Myśli o tym co ważne, czyli zbiór felietonów i blogowych notek Ursuli K. Le Guin oraz recenzję finału Kronik Żelaznego Druida autorstwa Kevina Hearne’a pod tytułem Rozdziobią nas Loki, wrony. Demony zemsty. Abakumow Adama Przechrzty, Jedyne: Ścieżki krwi Pawła Majki, czy Po piśmie Jacka Dukaja w formie esejów o nadchodzącej rewolucji, także wydają się być interesującymi pozycjami.
Proza
W tym numerze nie wyróżnię żadnego z opowiadań, ponieważ wszystkie czytało się dobrze, jednak bez większych emocji. W prozie polskiej Jewgienij T. Olejniczak przedstawił czytelnikom Sprzedawcę gołębi osadzonego w czasach Jezusa ze znamionami opowieści szpiegowskiej, a Paula Wanarska w swoim literackim debiucie udowadnia, że Bohaterowie nie umierają nigdy i odsłania przed nami świat pogrążony w wojnie i politycznych intrygach.
Neil Gaiman serwuje opowieść w swoim niepowtarzalnym stylu Małpa i Dama, Karl Schroeder przewiduje przyszłość kryptowalut opierając ich funkcjonowanie na plemiennych tradycjach oraz stara się nam ukazać prawdziwą wartość pieniądza. Natomiast Linda Nagata i jej Marsjański Obelisk to opowieść o pragnieniu pozostawienia po sobie śladu i wizja upadku ludzkości.
Fanów gier fabularnych i sesji RPG na pewno ucieszy obecność scenariusza Do góry nogami stworzonego do systemu Zew Cthulhu.
Podsumowanie
Polska fantastyka, jej twórcy i fani, pożegnali jedną z najważniejszych osób mających ogromny wkład w rozwój tego gatunku w naszym kraju. Na szczęście czytając lipcowy numer odnoszę wrażenie, że choć zabrakło Macieja Parowskiego, to na pewno nie zabraknie serca i pasji do tworzenia fantastycznych rzeczywistości, redagowania i pisania tekstów, dyskusji i analiz.
