Urodzona 31. lipca J.K. Rowling stworzyła uniwersum, wciągające rzesze czytelników, kreując dla nich alternatywny i pełen magii świat. Z tej okazji mogłam napisać tekst o samej autorce, wspomnieć o jej życiu, o rozpadzie pierwszego małżeństwa i klinicznej depresji, na którą cierpiała w czasach, gdy tworzyła pierwsze tomy serii o Harrym Potterze, zarzucić was ilością sprzedanych egzemplarzy jej powieści oraz języków, na jakie zostały przetłumaczone. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, byście to sprawdzili sami, ja ograniczę się do absolutnego minimum, postanowiłam bowiem przytoczyć siedem powodów, dla których warto sięgnąć po serię o nastoletnim czarodzieju (o ile jeszcze tego nie zrobiliście) lub przypomnieć sobie wszystkie siedem tomów (jeśli czytaliście je dalej niż kilka miesięcy temu).
Magiczny świat na wyciągnięcie ręki!
J.K. Rowling stworzyła cudowny świat, znajdujący się na wyciągnięcie ręki! Można dostać się do niego bez żadnego trudu, wystarczy tylko przejść przez barierkę, zastukać różdżką w odpowiednią cegłę lub wykonać inny prosty rytuał, by przenieść się w sam środek magicznej rzeczywistości, móc kupić miedziany kociołek lub napić się kremowego piwa. Wielu fanów wciąż twierdzi – mniej lub bardziej poważnie – że nadal czeka na list z Hogwartu lub którejś z pozostałych czarodziejskich szkół, gdzie mogliby kształcić swoje umiejętności (w końcu nikt z nas nie jest mugolem!). Nie brakuje nawet aplikacji, przydzielających ludzi do jednego z czterech domów. Do jakiego wy chcielibyście trafić?
Sztuka czytania nie zanikła!
Jeśli sądzisz, że w dobie komputerów sztuka czytania zanikła, zwłaszcza wśród dzieci, to niezawodny znak, że jesteś mugolem. Taki napis znajduje się na okładce każdego z siedmiu tomów serii i trudno się z nim nie zgodzić. W czasach, gdy książki coraz częściej idą w odstawkę, przegrywając walkę o naszą uwagę z Internetem lub telewizją, powieści Rowling sprzedały się w ponad czterysta pięćdziesiąt milionach egzemplarzy, wciągając do świata literatury ogrom młodych ludzi, których czytanie nie do końca pasjonowało. W dni premiery przed księgarniami formowały się kolejki fanów, chcących jak najszybciej przeczytać o tym, jak potoczyły się losy bohaterów w trakcie kolejnego roku nauki w Hogwarcie.
Inspirujący bohaterowie!
Wiele można zarzucić głównym bohaterom serii – Harry’emu lekkomyślność i pogardzanie zasdami, które nagminnie łamie; Hermiona może być postrzegana jako przemądrzały kujon z kompleksem wyższości; Ron to chłopak z biednej rodziny, zawsze pozostający w cieniu starszych braci lub przyjaciela, przez co jego poczucie własnej wartości leży i kwiczy. Wszyscy oni mają swoje wady, cechy charakteru, z jakimi muszą się zmierzyć, poradzić sobie z nimi i podjąć jakieś działania – pewnie czasem głupie lub nieprzemyślane, ale inspirujące czytelnika do stania się lepszym człowiekiem: do przykładania się do nauki, do lojalności, do odwagi i wspierania przyjaciół.
Ten świat wciąż się powiększa!
Fakt, pierwszy tom cyklu pojawił się na rynku wydawniczym ponad dwadzieścia (!) lat temu, a siedmioksiąg przygód nastoletniego maga jest już zakończony, jednak uniwersum wykreowane przez J.K. Rowling wciąż się rozrasta – dwa lata temu swoją premierę miała sztuka teatralne Harry Potter i przeklęte dziecko – jej akcja toczy się dziewiętnaście lat po bitwie o Hogwart zaś w tym roku na ekranach kin pojawi się kolejna produkcja o magizoologu – Newcie Skamanderze, twórcy podręcznika do opieki nad magicznymi stworzeniami. Niektórzy uważają to za odcinanie kuponów od udanej i dobrze sprzedającej się serii, przynoszącej autorce niesamowite dochody, nie zmienia to faktu, że co jakiś czas możemy zanurzyć się w świecie pełnym magii.
Nacisk na wartości!
Pewnie niektórzy nie zgodzą się ze mną, uważając, że powieści Rowling to tanie gnioty, a głównym celem stojącym za napisaniem tych książek jest skłonienie dzieci do wiary w magię, okultyzm czy odwrócenie się od Boga. Osobiście uważam jednak, że w Harrym Potterze znajdziemy pochwałę wielu wartości, którymi warto się w życiu kierować – przyjaźni, miłości, lojalności, odwagi oraz sprawiedliwości. To właśnie magia uczuć okazała się tym, co pokonało Voldemorta – osobę, niepotrafiącą odczuwać żadnych dobrych emocji, nie kochała i nie wiedziała, jak to jest być przez kogoś kochanym, to miłość matki broniła Harry’ego przez całe jego dzieciństwo, to jego poczucie obowiązku i odwaga pomogły mu stoczyć ostateczną walkę z przeciwnikiem, a przyjaźń nie raz i nie dwa uratowała mu życie.
Dla każdego coś dobrego!
Nie lubicie czytać? Szukacie wytchnienia od książek? Nic prostszego! Sedmioksiąg przygód o Harrym Potterze doczekał się przeniesienia na wielkie ekrany (w sumie do obejrzenia jest osiem filmów), historia o młodym czarodzieju została również zaadaptowana na gry komputerowe, w których zbiera się magiczne fasolki, karty z czekoladowych żab, uczy nowych zaklęć i zmaga się z wyzwaniami, przed jakimi stali bohaterowie powieści. Miłośnicy teatru również znajdą coś dla siebie, wspominałam bowiem, że dwa lata temu premierę miała sztuka (jej scenariusz możecie nabyć w niemal każdej księgarni). W tym roku czeka nas również drugi film o przygodach kolejnego maga, zdobywającego serca widowni – Newta Skamandera.
Nieidealny świat!
Powyższe argumenty brzmią wam zapewne jak pieśń pochwalna, prawda? Może faktycznie coś w tym jest, nie zmienia to jednak faktu, że należę do osób świadomych większości wad, które bez trudu znajdziemy na kartach powieści Rowling. Jeśli wczytać się w nie dokładniej i nieco zastanowić, na światło dzienne wyjdzie wiele nieścisłości (zastanawialiście się jak to się stało, że Fred i George, będący w posiadaniu Mapy Huncwotów, nie zorientowali się, że Parszywek jest animagiem, a ich brat śpi w jednym pokoju z kimś uważanym za martwego?), niespójne działania bohaterów i przymus narracyjny kierujący ich działaniami (tak właściwie dlaczego bliźniacy podarowali Mapę Huncwotów Harry’emu, a nie własnemu młodszemu bratu?), znajdzie się tutaj nawet tanie jechanie na emocjach (kiedy na jaw wychodzi, że Snape tak naprawdę zawsze kochał matkę chłopca, nad którym się znęcał…). Tak, jest takich głupotek więcej i świetnie się bawię, wymieniając je.
Wszystkie te powody to jedynie wierzchołek góry lodowej – po serię napisaną przez Rowling warto sięgnąć nawet wyłącznie dla rozrywki i lektury czegoś niezobowiązującego. Urodziny autorki są zaś świetną okazją do tego, by zdecydować się na zapoznanie z tym cyklem ( o ile jeszcze tego nie zrobiliście) lub powtórzyć sobie całości (jeśli czytaliście ją dalej niż kilka miesięcy temu). A jakie są wasze powody, dla których warto sięgnąć po Harry’ego Pottera?
